CÂU CHUYỆN NỬA ĐÊM
VIRGIL ABLOH REPLY – “KẺ CẮP GẶP ÔNG GIÀ”.
(Theo quan điểm cá nhân)
Vụ việc giữa Walter Van Beirendonck thẳng thừng nói rằng Virgil Abloh và căn nhà thời trang sang trọng Louis Vuitton đã ăn cắp ý tưởng của mình và sao chép thiết kế một cách thản nhiên như cái cách chị ong Nâu bay qua vườn. Ông già gân người Bỉ cũng khẳng khái công nhận rằng:
“Bắt chước không phải là một thứ gì đó mới mẻ trong thời trang. Nó đã là một phần của nền công nghiệp này rồi. Điều mà làm tôi cảm thấy bị bất ngờ rằng, với Louis Vuitton – với một tập đoàn thời trang, kiếm 32 tỉ đô vào năm 2019. Với khả năng tài chính như vậy, với khả năng của ekip và đội ngũ, với những gì mà họ có trong tay. Điều này không thể nào chấp nhận được”.
Walter còn nhấn mạnh thêm:
“Điều này chứng tỏ thêm một điều rằng Virgil Abloh không phải là 1 designer. Virgil không có ngôn ngữ riêng của anh ấy, không có tầm nhìn. Anh ấy không thể nào sáng tạo một thứ gì đó của riêng mình, mùa này qua mùa khác. Và điều này thật khó chịu”.
Về quan điểm của mình – ẩn dưới sự humble và dễ chịu của Virgil là một cái đầu đầy tính toán và đa mưu (Nó còn đến từ những kẻ kinh doanh từ LVMH). Hãy xét về phương diện của Virgil và LV – có thể được xem là những người thuộc mâm trên của giới thời trang đại chúng bây giờ, từ độ nhận diện cho tới số tiền kiếm được, cơ hội làm việc với Virgil không khác gì một cánh cửa sáng để đánh bóng tên tuổi và quảng bá. Nhưng với những tiền bối đi trước, đó là sự tôn trọng về chất xám cũng như những gì mà họ đã làm với thời trang, huống chi Walter Van Beirendonck còn là AntwerpSix được rất nhiều người yêu thời trang và cả giới fashion designer kính nể. Cơ hội để hợp tác chẳng có khó, nhưng không – Virgil và LV không làm thế, tất cả như điều đã được tính toán trước và theo chủ đích của Louis Vuitton và nhà fashion designer này. Toan tính của Virgil – luôn theo cách để người ta nhắc tới mình nhiều nhất (Kể cả bài viết này ) – đó là lí do vì sao mà Virgil Abloh khiến cả thế giới luôn remind mình và cái danh “Trend-setter” cũng là vậy.
Lần này – trong một mùa dịch quá “ế ẩm” và “áp lực” từ việc kinh doanh, cái Virgil và Louis Vuitton cần là người ta phải nhắc lại về bộ sưu tập của mình. Thay vì im lặng như nhiều lần khác, Virgil Abloh đã thẳng thắn công kích ngược lại Walter rằng (thông qua phỏng vấn với HighSnobiety thì phải)
“ Những tuyên bố của Walter Van Beirendonck là hoàn toàn sai sự thật. Đây là một hành vi mang tính thù hằn nhằm làm mất uy tín công việc của tôi. Nguồn cảm hứng cho collection Xuân/Hạ 2021 đến từ DNA (Gene di truyền của Louis Vuitton), cụ thể là runway của show nam LV năm 2005. Và nó đã được ghi chú rõ ràng trước khi phát cho cánh truyền thông và báo chí khi show diễn bắt đầu. Đây là một ví dụ tiêu biểu và việc so sánh sai lầm để làm mất uy tín của tôi với tư cách là một nhà thiết kế”.
Với tư cách của một người xem và so sánh cả 2 dẫn chứng, từ Walter Van Beirendonck và từ show 2005 của Louis Vuitton, mình vẫn thấy sự liên quan nhiều hơn giữa LV S/S 2021 và Walter nếu với show 2005, từ cách thiết kế đến xử lí chất liệu. Niềm tin của mình về thiết kế thời trang, hẳn sẽ nghiêng về Walter Van Beirendonck hơn – ông cụ nằm trong Antwerp6, được đào tạo bài bản và một cách truyền thống, cũng đã có địa vị và được công nhận (Tiền thì có thể không kiếm nhiều bằng). Chẳng có lẽ gì, Walter lại đi callout khơi khơi Virgil, một kẻ tay ngang vì lí do thù ghét. Đơn giản là level của cụ Walter cao hơn rất nhiều so với Virgil (Về mặt thời trang).
Có lẽ thứ mà Walter ghét – đó chính là cái cách mà một cái sự ăn cắp, lại được hậu thuẫn bởi một ngôi nhà thời trang lớn, và nó lại kiếm tiền cho một kẻ trộm (Vốn nổi tiếng) – được tôn vinh, được thần tượng. Nó chứng minh cho cái sự xuống cấp trầm trọng của gu thẩm mĩ và nhận định của thị trường trẻ ngày nay. Nếu ông không nói, thì những kẻ khác (Phần vì ngại, phần vì quá thấp bé) rồi ai sẽ nói.
Thực thà thì – “Không có lửa làm sao mà có khói” – Virgil Abloh đã có rất nhiều scandal về việc ăn cắp ý tưởng của mình và cái lí luận “3 phần trăm” của gã.
ĐẾN VIỆC KANYE WEST LÊN TIẾNG
Chẳng ai lạ lẫm gì mối quan hệ thầy trò khăng khít giữa Kanye West và Virgil Abloh. Từng là đệ tử ruột, là creative director của Kanye rồi lập ra Off-white, hình ảnh mà Kanye West ôm Virgil Abloh khóc khi Virgil được nhận là giám đốc sáng tạo cho nhánh thời trang nam của Louis Vuitton đã gây cảm động cho mình. Vì cuối cùng, trong cuộc chiến chống phân biệt chủng tộc và giai cấp không ngừng nghỉ, người da màu mới có tiếng nói riêng của mình.
Nhưng hành động của Kanye lại có vẻ đi ngược điều đó, khi Yeezus liên tiếp ra những câu tweet đầy thách thức tới Walter và cả trang báo đầy sóng gió DietPrada.
“Xin chào Walter Van Beirendock, Virgil có thể làm bất cứ thứ gì mà cậu ấy muốn. Ông có hiểu khó khăn như thế vào chúng tôi để được công nhận như ngày nay? Ông đến từ Chicago à?”
Hay
“Chào Diet Prada chào Walter..Đến đi!” với hình ảnh Kanye ôm Virgil đang khóc tại show chính thức thông báo vai trò của Virgil tại Louis Vuitton.
Vốn dĩ Kanye đã cay cú Diet Prada trong lịch sử khi có lần nói việc Kanye sử dụng ý tưởng người khác với mới gần đây là sự hợp tác giữa Kanye và GAP. Dù có hình thức xin lỗi nhưng điều đó cũng chẳng dễ chấp nhận gì với Kanye.
Kanye có cái tự tôn của mình, và điều này càng cao nữa khi cả Kanye và Virgil là 1 người da màu. Mình là 1 fan trung thành của Kanye West, nhưng hành vi ứng xử này của Kanye – mình không chấp nhận được. Kanye ngạo nghễ cho rằng Walter chỉ là 1 ông già người da trắng và chẳng hiểu những gì thống khổ mà người da màu nhận được. Nhưng mặt nào ra mặt đó, thời trang là thời trang mà màu da là màu da.
Không thể nào viện cớ tôi là người da màu, thế giới đang trên hành trình chống phân biệt chủng tộc nên tôi có quyền làm bất kì cái gì mà tôi muốn – “KỂ CẢ LÀ VIỆC ĂN CẮP CỦA NGƯỜI KHÁC”. Vì đã là da màu, đã chịu nhiều sự bất công – nên sự công bằng, phải được thể hiện ra rõ nhất. Người da màu, da vàng hay da trắng – đều có quyền sáng tạo như tất cả mọi người, và khi có ai đó ăn cắp ý tưởng của họ - Họ có quyền phản kháng và dành lại quyền lợi cho riêng mình. Đó là sự công bằng sắc tộc – mà giờ đây, lại vin cớ vào vấn đề chủng tộc, mà bào chữa cho hành vi đang được xem là “Ăn Cắp”. Chẳng khác gì Chí Phèo làng Vũ Đại, vừa ăn cắp lại vừa la làng. (Cũng như giải Oscar vậy đấy).
Có rất nhiều fashion designer người da màu có tiếng nói riêng và thiết kế riêng của họ. Gần gũi với Kanye West nhất chính là nhà thiết kế cho Gap x Yeezy, Mowalola Ogunlesi – người mang giá trị của Nigeria tới với thời trang thế giới. Why not? Đó là sự công bằng cho người da màu. Còn việc bảo vệ Virgil Abloh với luận chứng trên, càng làm cho rào cản thời trang ngày càng rộng ra mà thôi. Hoặc ngay cả Kanye và Virgil, đang viện cớ điều này để bảo vệ cho bản thân mình.
Virgil là 1 con cáo và thế giới là chùm nho xanh.
gap gene 在 Kyle Li 李任燊 Facebook 的最佳貼文
很喜歡!
【全部被G殺】
如果要我為《G殺》揀選一個形容詞,我會揀:Good。
【Girl】
趙雨婷,中學生。她有一個做差佬的老竇,一個患了絕症的媽咪。她不知道老竇龍爺的工作實況,只知道佢惹埋好多蘇州屎返屋企,其中一篤,更成為她後母。
【Gene】
趙雨婷遺傳了父母甚麼?冇人知。從表象看,她天生一臉雀斑(她固然不知道雀斑是So辱華),但同學最愛取笑的是她身材——除了Don仔和傅以泰。Don仔,患有阿氏保加症;傅以泰,暗戀趙雨婷,最希望在她面前拉奏一次大提琴——偏偏他只能在龍爺面前表演。某一天,龍爺擅自闖進傅以泰屋企,徵用作為進行各種不法交易以及搞女的場所,原因不明,他熱愛在傅以泰面前展示他造愛的雄姿。你為我表演樂器,我為你表演性技。
【Gentleman】
趙雨婷的世界還是有謙謙君子,學校,約定俗成是存在著謙謙君子的理所。Markus,趙雨婷老師,好好人,好人到會在課堂以外抽空替趙雨婷補習,所以補習期間會叫趙雨婷抽空替他口交。完事一刻,趙雨婷口部會發出一下清脆的聲響。
【Germ】
作為教育工作者,Markus與趙雨婷從來不涉其他性的舉動,就只有口交,相當有原則——就像他每逢在面對空前工作壓力下去召姣,都只會要求對方為自己口交(趙雨婷與妓女在他心目中地位似乎位處同一Level)。結果他感染性病,並傳給(替自己口交)的莘莘學子。老師除了傳播知識,還有病菌。
【Generation】
趙雨婷、Don仔、傅以泰每天都要面對比自己老的世代。老的世代,不是爭取時間以剝削其他弱者(例如龍爺),就是像傅以泰的家人,有見香港時日無多,拖住行李喼,一走了之。不論剝削與離去,都不需要動用感情,因為(生物層次意義下的)生存,不需要講感情。
【Gap】
不只有Generation Gap,就連同一世代之間也存在罅隙。趙雨婷、Don仔、傅以泰,都是被自己世代剝削、離棄的人。當同學們懶充實地嘻嘻哈哈,她們仨嘗試跨越虛無所設下的重重關卡。
【Goal / Gaol】
因為虛無,人生在世自然沒有甚麼目的。當每個大人都為了生存而拚命,趙雨婷明白到,如果生存(在HK)注定是一場監禁(Gaol,Jail的古老用法),死亡反而是一次永恆解脫。
《G殺》絕對不是令你在觀賞過程中Very舒服治癒的打氣電影。
而是一場針對此時此處此模樣的挑釁與冒犯——向某群Govern著這地方(各個界別範疇)的人作出挑釁,令他們深感冒犯。
至於被挑釁的人形生物會否感到唔好意思?難講。
(原文刊於am730)
G殺
Hanna Chan 陳漢娜
Kyle Li 李任燊
#月巴事
gap gene 在 月巴氏 / Work Super Guy Facebook 的最佳貼文
【全部被G殺】
如果要我為《G殺》揀選一個形容詞,我會揀:Good。
【Girl】
趙雨婷,中學生。她有一個做差佬的老竇,一個患了絕症的媽咪。她不知道老竇龍爺的工作實況,只知道佢惹埋好多蘇州屎返屋企,其中一篤,更成為她後母。
【Gene】
趙雨婷遺傳了父母甚麼?冇人知。從表象看,她天生一臉雀斑(她固然不知道雀斑是So辱華),但同學最愛取笑的是她身材——除了Don仔和傅以泰。Don仔,患有阿氏保加症;傅以泰,暗戀趙雨婷,最希望在她面前拉奏一次大提琴——偏偏他只能在龍爺面前表演。某一天,龍爺擅自闖進傅以泰屋企,徵用作為進行各種不法交易以及搞女的場所,原因不明,他熱愛在傅以泰面前展示他造愛的雄姿。你為我表演樂器,我為你表演性技。
【Gentleman】
趙雨婷的世界還是有謙謙君子,學校,約定俗成是存在著謙謙君子的理所。Markus,趙雨婷老師,好好人,好人到會在課堂以外抽空替趙雨婷補習,所以補習期間會叫趙雨婷抽空替他口交。完事一刻,趙雨婷口部會發出一下清脆的聲響。
【Germ】
作為教育工作者,Markus與趙雨婷從來不涉其他性的舉動,就只有口交,相當有原則——就像他每逢在面對空前工作壓力下去召姣,都只會要求對方為自己口交(趙雨婷與妓女在他心目中地位似乎位處同一Level)。結果他感染性病,並傳給(替自己口交)的莘莘學子。老師除了傳播知識,還有病菌。
【Generation】
趙雨婷、Don仔、傅以泰每天都要面對比自己老的世代。老的世代,不是爭取時間以剝削其他弱者(例如龍爺),就是像傅以泰的家人,有見香港時日無多,拖住行李喼,一走了之。不論剝削與離去,都不需要動用感情,因為(生物層次意義下的)生存,不需要講感情。
【Gap】
不只有Generation Gap,就連同一世代之間也存在罅隙。趙雨婷、Don仔、傅以泰,都是被自己世代剝削、離棄的人。當同學們懶充實地嘻嘻哈哈,她們仨嘗試跨越虛無所設下的重重關卡。
【Goal / Gaol】
因為虛無,人生在世自然沒有甚麼目的。當每個大人都為了生存而拚命,趙雨婷明白到,如果生存(在HK)注定是一場監禁(Gaol,Jail的古老用法),死亡反而是一次永恆解脫。
《G殺》絕對不是令你在觀賞過程中Very舒服治癒的打氣電影。
而是一場針對此時此處此模樣的挑釁與冒犯——向某群Govern著這地方(各個界別範疇)的人作出挑釁,令他們深感冒犯。
至於被挑釁的人形生物會否感到唔好意思?難講。
(原文刊於am730)
G殺
Hanna Chan 陳漢娜
Kyle Li 李任燊
#月巴事