Wurkon ชวนคุย ( ภาคต่อ ตอนจบ ) , ขอบคุณอีกครั้งครับ 🙏✨
คุยสบายๆ สไตล์อาร์ต กับ ป๊อด โมเดิร์นด็อก ในบทบาทศิลปินภาพวาดแอบสแตรก (ตอนจบ)
ต่อจากตอนแรก https://goo.gl/BmV9BC
……………………………………..…………………………………
WURKON:
สิ่งที่เราพบเห็นจาก โมเดิร์นด็อก เสมอๆ ก็คือการไม่ค่อยตามความสำเร็จของตัวเอง และเปลี่ยนแนวทางตลอดเวลา ยกตัวอย่างเช่น คนฟังเซอไพรซ์กันมากจากชุดแรกที่เป็นอัลเทอร์เนทีฟ พอชุดสองก็มาเป็นเป็นอิเลคโทรนิคส์เลย
ป๊อด:
ที่เราทำออกมาแตกต่างกันทุกชุด เพราะว่าเราไม่อยากติดอยู่กับสูตรสำเร็จ อยากท้าทายกรอบสำเร็จที่ตัวเองสร้างเอาไว้
WURKON:
แล้วพี่ป๊อดกลับมาวาดภาพเมื่อไหร่
ป๊อด:
ผมกลับมาวาดภาพ ตอนเสร็จภารกิจอัลบั้มที่สอง คือเมื่อไหร่ที่ผมตันเรื่องดนตรี ผมจะหันมาหาศิลปะ ตอนที่ผมเสร็จชุดสอง แล้วผมไปบวชเป็นพระอยู่ในป่ามาด้วย ทีนี้ผมแต่งเพลงไม่ออกไง ผมก็เลยตัดสินใจไปนิวยอร์คเดือนนึง พอไปถึงที่โน่น ก็ไปเจอรุ่นพี่ คือพี่ตั๋ง (อุดมศักดิ์ กฤษณมิษ) ซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่ครุอาร์ต เลยไปเป็นผู้ช่วยพี่ตั๋งในสตูดิโอ ไปช่วยแต้มสีวงกลมให้เขาน่ะ วงๆ สีไปตามที่พี่เค้าบอก เอ้า ป๊อดตรงนี้สีนี้ สักพักก็เปลี่ยนสีเปลี่ยนที่ไปเรื่อยๆ ตกเย็นแกก็พาไปไดร์ฟกอล์ฟ ตอนแรกกะอยู่เดือนเดียวก็ไหลไปเป็นสามเดือน มีช่วงนึงพี่ตั๋งย้ายสตูดิโอ ไปอยู่อัพสเตท นิวยอร์ก ซึ่งเป็นเมืองที่ แจ็คสัน พอลล็อค (Jackson Pollock) เคยอยู่ บรรยากาศโคตรจะเหงาเลย เป็นเมืองที่อ้างว้างมาก แต่เราก็ได้แฮงค์เอาท์กัน ช่วงนั้นยังไม่มีไอเดียเพลงใหม่ แต่ความรู้สึกอยากทำศิลปะมันกลับมา เราก็ไปซื้อสมุดสเก็ตซ์ แล้วก็เก็บเอาพวกใบปิด, ใบปลิว แคตตาล๊อคของร้านเครื่องใช้ไฟฟ้าที่เค้าแจกอะไรต่างๆ เนี่ย กลับมาทำคอลลาจที่บ้าน ทำจนเป็นเล่มหนาเลย ซึ่งไอ้งานในเล่มนี้ ก็ได้เอามาใช้เป็นปกอัลบั้มชุด Love me love my life ด้วย และเมื่อปีที่แล้วก็เลือกหลายๆภาพมาแสดงในนิทรรศการ Pod Art ที่ Woof Pack
WURKON:
เริ่มทำจากคอลลาจก่อน
ป๊อด:
ถ้าเริ่มแรกจริงๆ เลย ก็คือถ่ายภาพก่อน ช่วงปี 96 พี่โก๋ นพดล (ขาวสำอางค์) ชวนให้เอางานมาแสดงที่ About photography เป็นนิทรรศการแรก นั่นถือเป็นครั้งแรกที่ได้มาแสดงงานศิลปะ แล้วก็มาอีกทีตอนปี 1999 ก็เริ่มทำคอลลาจ แต่มันมีช่วงนึงที่ดันไปสะดุด ตอนที่มีรุ่นน้องที่สนิทกันบอกว่า วาดอะไรยังกับเด็กอนุบาล! ก็ช็อกไป (หัวเราะลั่น) เลยหยุดเลย มาคุยกันอีกทีในวันเปิดงานนิทรรศการของเราเมื่อปีที่แล้ว เขาบอกว่า ที่พูดน่ะ หมายถึงวาดเหมือนเด็กอนุบาล น่ารักดี เราก็เลยโวยไปว่าทำไมตอนนั้นไม่พูดให้ครบวะ (หัวเราะ) เลยไม่ได้แตะงานศิลปะไปเลยเป็นสิบปี พอมาช่วงปี 2012 เห็นเมธีชอบถือ iPad แล้วเอานิ้วเขี่ยๆ หน้าจอ เราก็ดูว่า เฮ้ย เมธีเขี่ยอะไรวะ? เมธีก็เลยโชว์ App ที่เอาไว้วาดรูปให้ดู เราก็เลยโหลดมาเล่นมั่ง สนุกดี ทำเสร็จก็เอาลงไอจี พอดี พี่ติ้ว วศินบุรี (สุพานิชวรภาชน์) มาเห็น ก็เลยชวนให้เอางานมาแสดงที่หอศิลป์ดีคุ้น (d Kunst) เราก็ จริงเหรอพี่? มันแสดงได้เหรอ? เพราะมันเป็นแค่การระบายเล่นของเราน่ะ คือไว้ทำสนุกๆฆ่าเวลา ตอนนั้นเลยได้ไปแสดงที่แกลอรี่ของพี่ติ้ว ช่วงนั้นเราไปเห็นงานของพี่สมยศ (หาญอนันทสุข) แล้วก็ชอบมาก ตอนดูนี่รู้สึกได้เลยว่าเราใจเต้น พี่ติ้วบอก พี่สมยศเนี่ย สนิทกันเลย เดี๋ยวนัดทานข้าวกัน เราก็เลยได้นั่งกินข้าวกับพี่สมยศ ก็เลยหยิบเอางานที่เราทำในโทรศัพท์ เปิดให้แกดู พี่สมยศก็ยังบอกว่า ดีๆ สวยดีๆ พี่ติ้วเลยเสนอขึ้นมาว่า เอางี้ไหม เชิญพี่สมยศมาทำงานร่วมกันเลย หูย เราก็แบบ โอ้ มาย ก๊อด จริงเหรอครับ ก็เลยกลายเป็นงานโชว์ที่ ดีคุ้น ตอนปี 2013 ซึ่งมีพี่ๆมาร่วม collab เยอะเลย มี พี่สมยศ พี่ชลิต (นาคพะวัน) พี่เป้ (อุดม อุดมศรีอนันต์) แล้วก็พี่ติ้วด้วย เป็นงานที่ช่วยกันยำ เหมือนกับได้พี่ๆ เขามา collabในภาพของเราอีกที
หลังจากนั้นมา เราก็เริ่มรู้สึกสนุกแระ ก็อยากจะท้าทายตัวเองต่อว่า ถ้าเราจะเปลี่ยนจากการวาดในมือถือ มาเพนท์บนแคนวาสด้วยสีอะคริลิค เราจะเอาอยู่มั้ย ก็เลยทำงานเพนท์มาเรื่อยๆ ตั้งแต่ปี 2013 จนมาเจอกับอังกฤษ (อัจฉริยโสภณ) ที่แวะเข้ามาดูงานของผมที่บ้าน แล้วก็มาช่วยเป็น Curator ในการจัดนิทรรศการทั้งสองครั้งให้เมื่อปีที่แล้ว
WURKON:
เคยคุยกับคุณสมยศเหมือนกันว่า เวลาวาดภาพแอบสแตรกเนี่ย เราไม่ต้องคิดว่าจะวาดอะไร แต่เราจะปล่อยให้มันไปของมันเอง พี่ป๊อดเป็นแบบนั้นด้วยไหม
ป๊อด:
เป็นเหมือนกันนะ มันเป็นเหมือนกับการเดินทางอ่ะ
WURKON:
พูดเหมือนกับคุณสมยศเลย
ป๊อด:
จริงเหรอ! พี่สมยศใช้คำนี้เลยเหรอ? อืมม .. มันเป็นเหมือนกับเราจะไปเจอกับอะไรก็ไม่รู้ แล้วบางชิ้นก็เดินทางนานข้ามปีด้วยนะ เช่นบางชิ้นทำตั้งแต่ปีที่แล้ว แล้วเพิ่งมาทำเพิ่มต่อ อย่างชิ้นนี้ก็เพิ่งเสร็จเมื่อวาน (ชี้ไปที่ภาพที่วาดค้างอยู่) เหมือนกับว่าเราเดินทางไปกับมันน่ะ จนกว่าเราจะรู้สึกว่าเราอยากจะหยุดแล้ว
WURKON:
ถ้างั้น อะไรที่ทำให้พี่รู้สึกว่าอยากหยุดแล้ว เวลาเราวาดภาพภาพหนึ่งอะไรที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราพอแล้วเราเสร็จแล้ว
ป๊อด:
อันนี้เป็นคำถามที่น่าสนใจมากเลย แล้วก็เป็นคำถามที่หาคำตอบมาตลอด ซึ่งเราก็รู้สึกว่า มันมีไอ้ตัวรู้อยู่ตัวหนึ่ง ที่มันจะบอกเราว่า เฮ้ย มันใช่แล้วหรือยัง หรือวันนี้เรารู้สึกว่ามันใช่ วันพรุ่งนี้เรากลับรู้สึกว่า ยังไม่ใช่ว่ะ แล้วเราก็ไปเติม แล้วปรากฏว่าเมื่อวานนี้มันใช่แล้ว ทำเกินไปก็มี (หัวเราะ) มันเป็นอย่างนั้น
WURKON:
มันเป็นความรู้สึกแบบไหนเหรอ อธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ไหมครับ
ป๊อด:
ความลงตัว ความลงตัวในความรู้สึกของเราน่ะ แต่เราว่าข้อดีของแอบสแตรก มันอยู่ตรงที่ความไม่ตายตัวของมันน่ะ ก็เลยทำให้ความเป็นไปได้มันมหาศาล
WURKON:
สำหรับคนที่ดูงานแอบสแตรกไม่เป็น พี่ป๊อดมีวิธีการดูยังไงให้เข้าใจ
ป๊อด:
มันไม่ต้องใช้ความเข้าใจไง คือเราอยากจะบอกว่า ไม่ต้องรู้เรื่องก็ได้ แต่ให้รู้สึก เพราะฉะนั้น ส่วนใหญ่คนที่บอกว่าไม่เข้าใจ เพราะกำลังใช้หัวคิดไง แต่เราอยากให้ลองใช้ใจ คือออกจาก Head เข้าสู่ Heart เพราะฉะนั้นเนี่ย ไอ้ภาพแต่ละภาพ เราจะสัมผัสได้ด้วยความรู้สึกของเรา ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกแบบไหน อาจจะรู้สึกเบา รู้สึกหนัก รู้สึกเย็นหรือร้อน อะไรก็ตาม มันเป็นเรื่องของนามธรรม
WURKON:
เคยถามคุณสมยศเหมือนกัน ว่าเขารู้ได้ไงว่าภาพวาดภาพไหนต้องเสร็จเมื่อไหร่ เขาบอกว่า เวลากินข้าว คุณรู้ได้ยังไงว่าคุณอิ่มเมื่อไหร่ ก็เมื่อนั้นแหละ
ป๊อด:
(หัวเราะลั่น) เออ เฮ้ย แกอธิบายเก่งมาก ใช่เลย มันอิ่มแล้วน่ะ
WURKON:
การทำงานศิลปะมันเทียบได้กับความรู้สึกแบบนั้นหรือเปล่า ที่เราฟินกับมัน
ป๊อด:
ได้นะ มันทดแทนความฟิน ที่ไม่ต้องไปพึ่งพามนุษย์ด้วยกันได้เลย (หัวเราะลั่น)
WURKON:
เคยดูหนังเรื่อง Ex Machina (2014) เขาเปรียบเทียบการสร้างหุ่นยนต์ AI กับภาพวาดของแจ็คสัน พอลล็อค ว่า ถ้า พอลล็อค มัวแต่คิดว่าเขาจะวาดอะไร จะวาดภาพออกมาไม่ได้เลยสักภาพ เขาบอกว่ามันเป็นภาวะที่อยู่ระหว่าง การทำด้วยความความตั้งใจ และการทำแบบส่งเดช เพราะฉะนั้นคนที่ทำงานแอบสแตรคหลายคน ก็จะไม่ร่างภาพก่อน พี่ป๊อดเป็นแบบนั้นเหมือนกันไหม
ป๊อด:
ใช่ ไม่ร่างเลย และบางครั้ง สีก็เป็นสีที่อยู่ใกล้ตัว คือเราใช้สัญชาตญาณเยอะมากเลยน่ะ ในการจัดการกับมัน ความรู้สึกจะบอกเองว่า เฮ้ย เราอยากหยิบสีนี้ เราอยากเล่นกับสีนั้น เรามองไปแล้วเราเจอสี เออ สวยดีนะ มันเริ่มตั้งแต่ตอนที่เราไปเลือกซื้อสีที่ร้านแล้ว ผมว่ามันเป็นเรื่องความชอบ ถ้าให้อธิบายง่ายๆ ว่า เราชอบอะไร เราก็ใส่สิ่งนั้นลงไป
WURKON:
ฟังดูแล้วรู้สึกว่า การทำงานศิลปะกับการทำงานเพลงมันก็คล้ายๆ กันเลยนะ คือใช้สัญชาติญาน ใช่ไหมครับ
ป๊อด:
ใช่ เหมือนกันเลย แต่สิ่งที่แตกต่างคือ การทำงานศิลปะ การทำงานแอบสแตรกของเรา เราได้ออกจาก Story (เรื่องเล่า) อันนี้คือทางออกของเราเลยล่ะ เพราะในช่วงหลังเนี่ย เราเริ่มรู้สึกว่า เราอยากออกจากเรื่อง ถ้าเป็นคน ก็เหมือนคนที่ไม่อยากเอาเรื่อง ซึ่งเราเป็นอย่างนั้นจริงๆ เออ เราก็เลยรู้สึกว่า เฮ้ย งานแอบสแตรกมันตอบโจทย์เราน่ะ เราไม่อยากตัดสิน เราไม่อยากไปว่าใครถูกใครผิด
WURKON:
แต่เพลงมันต้องเล่าเรื่อง
ป๊อด:
ใช่
WURKON:
แต่ถ้าเป็นดนตรีมันก็แค่บรรเลงไง
ป๊อด:
ซึ่งเราเป็นนักร้องไง (หัวเราะ) ถ้าเราเป็นมือเปียโน เราก็คงทำเพลงบรรเลงแอบสแตรกไปแล้ว
WURKON:
แต่พี่ก็แต่ง Happiness Is ... ด้วยนี่
ป๊อด:
ใช่ เราก็ยังอยากทำอะไรอย่างนั้นออกมาอีกนะ แต่ตอนนี้บังเอิญเราสนุกกับการเขียนรูป และมันทำให้เราได้ปลดปล่อย เรามีชิ้นงานที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราได้พูดอะไรบางอย่าง คือเราก็ยังอยากพูดอยู่ แต่เราอยากพูดด้วยภาษานี้ ภาษาศิลปะ อย่างเพลงชุดล่าสุดของเราเนี่ย มันมีอยู่เพลงนึง ชื่อเพลง ลอยมาลอยไป คือทั้งเพลง พูดอยู่แค่นี้ ลอยมากับลอยไป เรารู้สึกว่ามันบอกทุกอย่างเลย บอกทุกเรื่องด้วยประโยคนี้ ก็เลยรู้สึกว่าจากนี้ เราจะหาอะไรมาพูดต่อดี ถ้าพูดเราก็ต้องกลับไปอธิบายสิ่งต่างๆ ในขณะที่บทสรุปของเรื่องพวกนั้นก็แค่ ลอยมา แล้วก็ลอยไป
WURKON:
แล้วมันเป็นไปได้ไหมทำเพลงแบบนี้ มันขายได้ไหม
ป๊อด:
จริงๆ ไม่ได้ห่วงเรื่องขายนะ แต่อย่างที่บอกก็คือ เราทำในสิ่งที่อยากทำ ซึ่งเราก็คงต้องหาวิธีการพูดแบบใหม่ ในแง่ภาษาเพลงนะ
WURKON:
แต่ในขณะที่พี่ป๊อดบอกว่า เวลาแต่งเพลงพี่ไม่ประนีประนอม แต่เพลงของพี่ก็สื่อสารกับคนจำนวนมากได้
ป๊อด:
ใช่ๆ คำว่าไม่ประนีประนอมของเราไม่ได้หมายความว่า เราเอาแต่ใจสุดเหวี่ยง โดยไม่สนใจผู้คนนะ บางทีเราก็อยากเห็นคนเขามีความสุข เหมือนที่เราอยากแต่งเพลงให้คนที่กำลังมีความทุกข์ อยากแต่งเพลงเพื่อเยียวยาจิตใจ นี่ก็คือโจทย์ข้อหนึ่ง ที่ทำให้เขียนเพลงแบบ ทบทวน หรือ เพลงผ่าน ขึ้นมา
WURKON:
คือยังอยากสื่อสารอยู่
ป๊อด:
ใช่ครับ ยังอยากสื่อสารอยู่
WURKON:
แล้วงานเพ้นติ้งล่ะครับ พี่อยากสื่อสารกับคนไหม
ป๊อด:
แน่นอน มันเป็นการปลีกวิเวกของเรา มันเป็นการที่เรากลับมาสื่อสารกับตัวเอง แต่ว่าสุดท้ายเมื่อเราทำเสร็จ เราก็เอามันออกไปสื่อสารกับผู้คนอยู่ดี เช่นเอางานไปลงไอจีเป็นต้น (หัวเราะ)
WURKON:
เหมือนว่าตอนทำ เราอยู่กับตัวเอง แต่พอเราทำเสร็จเราก็อยากแบ่งปันให้คนอื่นดู เพราะเราทำเสร็จเราคงไม่เก็บไว้ดูเองคนเดียวหรอกนะ
ป๊อด:
ใช่ๆ อย่างอาจารย์ วรภัทร์ ภู่เจริญ แกเคยบอกเราว่าการทำงานศิลปะเนี่ยะ เราได้ประโยชน์จากมันตั้งแต่ในขณะที่เราทำแล้ว มันเหมือนเราเคี้ยวอ้อย แล้วได้ความหวานในตอนที่เราเคี้ยวไปแล้ว แล้วผลงานของเราคือชานอ้อยน่ะ
WURKON:
แสดงว่าตอนไปดูงานแสดงนี่เราไปดูชานอ้อยของพี่ใช่ป่ะ
ป๊อด:
ใช่ (หัวเราะลั่น) เฮ้ย มันก็มีประโยชน์นะ เอาไปทำกระดาษได้ ไม่ใช่เป็นแค่ของเหลือจากการขบเคี้ยว ใช้คำว่าขับเคี่ยวละกัน อย่าใช้คำว่าเคี้ยวเลย เดี๋ยวมันจะดูเป็นเศษวัสดุไปหน่อย (หัวเราะลั่น)
WURKON:
อย่างศิลปินหลายคน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ศิลปินแอบสแตรกเขาฟังเพลงเวลาวาดรูป พี่ป๊อดฟังไหม
ป๊อด:
ฟังครับ และมันมีผลมากเลยกับเพลงที่เปิดอยู่ บางที ทำไมรู้สึกแน่นๆ รู้สึกอื้ออึงๆ กดๆ อ๋อ จริงๆ แล้ว คลื่นของเพลงที่เลือกฟังขณะที่ทำมันกำลังผลักเรา บางทีเราอาจไม่ทันรู้ตัว
WURKON:
มีภาพไหนที่วาดจากเพลงไหนเป็นพิเศษไหม
ป๊อด:
ผมเปิดไปเรื่อยๆ มากกว่า จะไม่ค่อยได้จำว่าภาพนี้วาดตอนฟังเพลงอะไร
WURKON:
แล้วชื่องานล่ะครับ พี่ป๊อดตั้งจากอะไร
ป๊อด:
เป็นตัวเลขฮะ วัน เดือน ปี ซึ่งดีใจมากเลยที่เราเจอไอเดียนี้ (หัวเราะ)
WURKON:
ไม่ต้องตั้งชื่อใช่ไหม
ป๊อด:
ถูก! (หัวเราะลั่น) คือจริงๆ มันเกิดจาการที่เราทำงานทุกวันไง ถ้าไปดูในไอจีเก่าๆ เราจะลงไว้ แต่ละวันๆๆ มันก็เหมือนทำให้รู้ว่าเป็นงานปีอะไรด้วยไง
WURKON:
แล้วทำไมถึงเลือกใช้สีอะครีลิค
ป๊อด:
เราอยู่คอนโดไง
WURKON:
กลิ่นใช่ไหม
ป๊อด:
ใช่ๆ แต่ก็อยากทดลองสีน้ำมันนะ เพราะรู้สึกว่ามันน่าจะได้เอฟเฟกต์ แต่ว่าก็ยังไม่ได้เริ่มเลย เคยคุยกับพี่ตั๋ง แกก็บอก สีอะครีลิคนั่นแหละ ดีแล้ว (หัวเราะ) แต่ถ้าเรามีสตูดิโอที่ไม่ต้องเปิดแอร์ ก็อาจจะลองใช้ดู
WURKON:
ตอนนี้ถือว่าพี่ป๊อดทำงานศิลปะเป็นงานอดิเรกไหมครับ
ป๊อด:
เป็นงานอดิเรกที่จริงจังครับ (หัวเราะ)
WURKON:
นั่นสิ ถึงขนาดทำสตูดิโอนี่ก็เรียกว่าจริงจังน่าดูเลย
ป๊อด:
ใช่ๆ (หัวเราะ)
WURKON:
ถ้าไม่นับงานดนตรีเนี่ย พี่ป๊อดว่าทำงานศิลปะนี่สามารถหาเลี้ยงชีพได้ไหม
ป๊อด:
จริงๆ ก็พอได้นะ แต่น่าจะเป็นส่วนเสริมมากกว่า เพราะถ้าจะให้เลี้ยงชีพได้จริงๆเลย คงต้องให้เวลากับมันแบบ Full time และต้องพัฒนาตัวเองอีกมากๆๆ
WURKON:
แล้ว โมเดิร์นด็อก จะมีทำอัลบั้มใหม่ออกเมื่อไหร่เหรอครับ
ป๊อด:
ยังไม่ทราบเลยครับ ยังไม่มีกำหนด (ยิ้ม)
……………………………………..…………………………………
ขอบคุณภาพผลงานจาก คุณป๊อด โมเดิร์นด็อก
ถ่ายภาพบุคคลโดย อภิวัฒน์ แสงพัทธสีมา
#WURKON #art #contemporaryart #podart #painting #ธนชัยอุชชิน #โมเดิร์นด็อก #moderndog #ศิลปิน #แอบสแตรก #งานจิตรกรรม #ดนตรี #inpiration #music #song #แรงบันดาลใจจากงานศิลปะ
สัมผัสแรงบันดาลใจจากความคิดสร้างสรรค์แห่งการออกแบบวิถีชีวิตการทำงานยุคใหม่ได้ที่ WURKON ผู้เชี่ยวชาญในการออกแบบพื้นที่สำนักงานและพื้นที่สาธารณะสมัย www.wurkon.com
สามารถติดตามข่าวสารทุกวันได้ที่ : www.facebook.com/WURKON
Tel : 02-005-3550 Fax : 02-005-2557
Official Line : @wurkon / Twitter : @wurkon / Follow Instagram : @wurkon
*** สำหรับแฟนๆ และผู้ติดตามเพจ WURKON เพื่อไม่ให้พลาดข้อมูลข่าวสาร ความรู้และความบันเทิงจากเพจของเราในทุกๆ วัน คุณสามารถตั้งค่าให้เห็นคอนเทนต์ของเราบน News Feed ได้อย่างง่ายๆ ตามขั้นตอนดังต่อไปนี้
1. เข้ามาที่เพจ WURKON
2. คลิกที่ปุ่ม Following (กำลังติดตาม) หรือ Liked (ถูกใจแล้ว) ด้านบนของเพจ WURKON
3. เลื่อนไปที่ See First (เห็นโพสต์ก่อน) แล้วคลิกเลือก
ง่ายๆ แค่นี้ก็เป็นอันเสร็จ แล้วท่านจะไม่พลาดเรื่องราวที่น่าสนใจจากเราอีกต่อไป
