#บทความนี้เมื่อ1ปีที่ผ่านมา
ผมยังจำความฝันบางสิ่งที่ผมคิดฝันวาดฝัน แต่ผมไม่เคยเพ้อฝันในอดีตในวันนั้นได้
ผมยังจำวันที่ผมหาแหล่งเงินกู้ ว่าผมจะหาเงินก้อนใหญ่ที่ไหนมาลงทุนทำตามฝันของตนเองในวันนั้นได้
ผมยังจำวันที่ผมไปยกมือไหว้เพื่อเอาเครดิตที่ตนเองมีไปขอยื่นกู้กับธนาคารเขาในวันนั้นได้
ผมไม่เคยกลัวกับการต่อสู้ของผมที่จะต้องเจออะไรบ้างในอนาคตต่อจากนี้ไป
ผมกลัวแต่อย่างเดียว คือกลัวใจตัวเองกระจอก ไม่กล้าคิดกล้าทำ กล้าลงทุน หรือไม่กล้าอะไรเลย
ผมเคยคิดแบบตรรกกะโง่ๆของผมนะ เวลาผมเห็นบางคนเขาประสบความสำเร็จ หรือเขาสร้างสิ่งอะไรที่ยิ่งใหญ่ของเขาได้
ผมคิดแต่ว่า..ใช่สิ เขามีทุน! นั่นคือตรรกกะโง่ๆจริงๆของผม..ที่เคยคิดให้กับคนสำเร็จเหล่านั้นด้วยความคิดโง่ๆของผมในสมัยนั้น
จนผมได้มาถึงวันนี้ วันที่ผมได้สร้างสิ่งอะไรในฝันที่ยิ่งใหญ่
แท้จริงแล้ว ใช่ว่าผมจะมีทุน หรือร่ำรวยมาจากไหนอะไรเลย
จริงๆพอมานึกถึงตนเอง แล้วย้อนอดีตกลับไป มันก็เกิดจากการครองตน ครองคน ครองงาน รู้จักวางแผนชีวิต วางอนาคตตนเอง รู้จักเก็บ รู้จักกำ และสร้างสมคุณงามความดีนี่เอง มันถึงได้เจอคนดีๆ มีสิ่งดีๆมาเป็นเครดิตแทนตัวของตนเองในปัจจุบัน
วันนี้ ผมได้มายืนถ่ายรูปหน้าแลนด์มาร์ค ร้านกาแฟร้านของฝาก ร้านอาหารของผม โฮมสเตย์ ที่การก่อสร้างเพิ่งผ่านมาเพียง40%...ผมถึงกับน้ำตาซึม
ที่น้ำตาซึมนั้น มันซึมในความรู้สึกในใจของตนเอง ที่ทำไมหัวใจของกูถึงได้กล้าได้ถึงขนาดนี้
กล้าที่จะทำตามความฝันของตนเอง ซึ่งมันเป็นฝันที่สวยงาม ฝันที่จะเป็นอนาคตของลูกทั้งสองของผมและครอบครัวของผมได้
นี่แหละครับ ผมก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรเลย ยศตำแหน่งเงินเดือนก็น้อยๆ เพียงแค่ผมมีความคิด มีความเชื่อมั่นในตนเอง และความกล้า ฝันของผมมันจึงกำลังจะเริ่มสวยงามอีกหนึ่งสิ่งในอีกฝันของผม..และมันกำลังสวยงาม
#ความคิดของนายดาบกระจอกๆคนหนึ่ง
#ที่ยังรู้จักคิดรู้จักสร้างรู้จักทำมาหากินโดยสุจริต
#กูก็ยังดีกว่าพวกโลกสวยบางคนละกันที่มันมัวแต่ด่ากูหมั่นไส้และอิจฉากู
#ของแท้เขาบ่ปากพวกขี้กากปากอยู่บ่เซา
#อ้อมกอดแห่งบ้านนาทุ่งนามือปราบ
#จอนนี่ฟาร์มสเตย์
#เชิญนะครับ
#ไม่ชอบกูนั่นคือปัญหาของมึง
นี่คือบทความเมื่อ1ปีที่ผ่านมานั้น
