#แสนแสบ
เช้าวันนี้เป็นอีกเช้าหนึ่งที่ผมรู้สึกว่ากรุงเทพก็มีมุมสวยงามที่ซ่อนอยู่ ไม่รู้เป็นเพราะถนนที่โล่งจนเหมือนต่างจังหวัด หรือเพราะอากาศที่ดีขึ้นแบบทันตาตั้งแต่หลายที่มีการให้ Work at home
ความตั้งใจแรกของผมในวันนี้คือการไปสำรวจตลาดหน้ากากว่าตอนนี้ตลาดการแข่งขันออฟไลน์เป็นยังไง ผมเลยเลือกปั่นจักรยานไปที่ท่าเรือคลองแสนแสบ ( ถ้าเช้านี้เห็นใครใส่ชุดปั่นจักรยานเดินป้วนเปี้ยนแถวนั้นตอนหกโมงเช้านั้น นั่นคือผมเองนี่แหละ ^^ ) หลังจากที่ไปสำรวจตลาด ผมก็เห็นแสงสะท้อนจากคลองที่คนกรุงเทพรังเกียจมากที่สุดคลองหนึ่ง นั้นคือ คลองแสนแสบ
สมัยที่ผมทำงานประจำ ผมนั่งเรือจากท่าเรือวัดศรีไปที่ชิดลมทุกวัน ความทรงจำของผมต่อคลองนี้คือ สกปรก น้ำเขียว ร้อน อึดอัด อาจจะเพราะรูปแบบการเดินทางบนเรือที่เบียดเสียดยัดเยียดด้วยก็ได้ทำให้ผมไม่สนใจจะมองคลองนี้และอยากให้ผ่านไปไวๆ
แต่ในเช้าวันนี้ ที่ผมเลือกการเดินทางที่ช้าลง และอิสระมากขึ้นอย่างการปั่นจักยาน ทำให้ผมละเมียดในการดูคลองแสนแสบนี้มากยิ่งขึ้น ทำให้ได้เห็นอะไรหลายอย่างที่ไม่เคยเห็น ชีวิตริมฝั่งคลองมีสเน่ห์อย่างน่าประหลาด ผู้คนริมฝั่งคลองดูมีอัธยาศัยกว่าชีวิตคนในเมือง คลองที่ถึงน้ำจะสีเขียวแต่พอสะท้อนกับแสงอาทิตย์กับส่องประกายสีทอง การเดินทางบนถนนเลียบคลองที่รวดเร็วกว่าขับรถบนนถนน ( ผมปั่นจักรยานกินลมไปเรื่อยๆ ตั้งแต่วัดศรีถึงท่าเรือคลองตัน ใช้เวลาประมาน 40 นาที ) ถึงคลองจะไม่สะอาด แต่ก็แปลกที่ไม่ส่งกลิ่นเหม็น แถมอากาศตรงถนนเลียบคลองดีกว่าอากาศบนถนนด้วยซ้ำไป ที่สำคัญสองข้างทางถนนเลียบคลองมีต้นไม้ใหญ่เรียงรายอยู่เป็นระยะ
ขนาดสภาพปัจจุบันที่คลองนี้แถบไม่เหลือเค้าโครงเดิมยังสวยได้ขนาดนี้ ผมนึกไม่ออกเลยว่าคลองแสนแสบที่สมัยน้ำยังใสจนเห็นตัวปลาแบบที่คนเก่าคนแก่เล่าให้ฟังจะสวยกว่านี้ได้ถึงขนาดไหน
และรูปเหล่านี้คือสิ่งสวยงามที่ซ่อนอยู่ในเช้านี้ที่ผมได้เจอมาครับ
