1
ในแง่หนึ่ง ชีวิตคือการตามหาระเบียบ
2
ชีวิตของใครก็ตามล้วนแล้วแต่สลับไปมาระหว่าง 'ช่วงอลหม่าน' กับ 'ช่วงสงบเงียบเป็นระเบียบเรียบร้อย' สองช่วงที่ว่านี้อาจสังเกตง่ายๆ ได้จากลมหายใจ ช่วงใดอลหม่านเรามักหายใจถี่เร็วและตื้น ช่วงสงบลมหายใจจะเนิบช้าและลึก
3
ยงเก มินจู ริมโปเช คุรุทิเบตกล่าวว่า "ในช่วงชีวิตนี้ไม่มีสิ่งใดที่เป็นคุณแก่ชีวิตอันมีค่ามากไปกว่าการทำความคุ้นเคยกับจิตของตนเอง" สำหรับผมแล้ว การทำความคุ้นเคยที่ว่านี้จึงมิใช่ปรารถนาความสงบตลอดเวลา หากคือมองเห็นธรรมชาติอันแปรเปลี่ยนตลอดของจิต
4
คำว่า 'จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว' จึงน่าสนใจ ห้วงไร้สติเรามักคิดฟุ้งไปที่นั่นที่นี่ ทั้งอดีต-อนาคต จิตจึงขยันเดินทางเสียยิ่งกว่าแบ็กแพ็กเกอร์ เปรียบแล้วก็เหมือนนักเดินทางที่ไม่พักพิงที่ใดเนิ่นนาน ไม่แปลกที่เราจะรู้สึกเหนื่อยล้าโดยไม่มีสาเหตุ อาการเหนื่อยเช่นนี้มิใช่เหนื่อยกาย ทว่าคือเหนื่อยใจ
5
การต้อนรับจิตให้เข้าพักในห้องหับที่สงบเงียบนับเป็นกิจกรรมอันมีค่า หากร่างกายจำเป็นต้องนอน จิตเองก็จำเป็นต้องหยุดเที่ยวท่องเพื่อฟื้นฟูพลังอย่างสม่ำเสมอ ข้อได้เปรียบคือจิตสามารถเข้าห้องพักได้บ่อยกว่ากายด้วยซ้ำ แต่จะว่า เมื่อจิตพัก กายมักจะได้พักไปด้วย คลายความตึงเครียดที่สะสมไว้ไปพร้อมเวลาที่จิตสงบ
6
หนึ่งเดือนที่ผ่านมาผมมีโอกาสได้ฝึกปรับการหายใจ เมื่อมีสติก็เตือนตัวเองให้สูดหายใจลึกและยาวหลายหนติดกัน เข้าลึก-ออกลึก ช้าๆ ผมพบว่าสภาพจิตใจปรับความเร็ว ลดความฟุ้ง และสงบนิ่งขึ้นได้แบบง่ายๆ อ่านหนังสืออยู่ก็ทำเช่นนี้ ขับรถก็ทำเช่นนี้ นั่งรอนัดหมายก็ทำเช่นนี้ กระทั่งเล่นมือถือไปด้วย แต่เมื่อหายใจลึกแล้วรับรู้การเคลื่อนไหวของกาย (พุงยุบ-พอง) ก็พบว่าหัวใจเต้นช้า ใจเย็น และลุกลี้ลุกลนน้อยลง ที่สำคัญคือ ผ่อนคลายมากขึ้น ตึงเครียดน้อยลง หากทำได้ยาวสักหน่อยจะรู้สึกเลยว่าข้างในตัวเองโล่งโปร่งเบา มีกำลังวังชาพร้อมปฏิบัติภารกิจต่อไป
7
ลมหายใจและการกลับมารับรู้ร่างกายจึงเป็นเสมือน 'ที่พัก' ของจิตที่ซุกซน เมื่อได้พักเป็นระยะ เราก็จะไม่น่วมไปด้วยความคิดฟุ้งซ่าน หากทำได้ต่อเนื่องผมเดาว่าน่าจะแก่ช้าลงด้วย
8
เมื่อได้อ่านหนังสือ 'รัก โลก' ของท่านยงเก มินจู ริมโปเช ซึ่งอธิบายความหมายของ 'บาร์โด' (ภาษาทิเบต) ไว้ว่าคือรอยต่อระหว่างการเปลี่ยนผ่านที่กินทั้งเวลาและพื้นที่ เช่น รอยต่อสั้นๆ ระหว่างลมหายใจเข้ากับลมหายใจออก หรือระหว่างความคิดนี้กับความคิดถัดมา หรืออาจเป็นรอยต่อของวัตถุสองอย่าง ทำให้ผมทดลองสังเกต 'รอยต่อ' เล็กๆ ระหว่างลมหายใจเข้าออกของตัวเองดู จึงพบว่าทุกครั้งที่เราหายใจจะมี 'ช่องว่าง' นั้นอยู่จริงๆ
9
การสังเกต 'บาร์โด' ระหว่างหายใจยิ่งทำให้ความรู้สึกตัวละเอียดมากขึ้น จิตได้พักมากขึ้นอีก เพราะช่องว่างนั้นเล็กมาก ซึ่งในช่วงสั้นๆ นั้นเองที่เป็นสภาวะ 'ว่าง' จากความคิด 'ว่าง' จากกิจกรรมใดๆ ไม่มีลมหายใจไม่ว่าเข้าหรือออก
10
การได้สัมผัสความว่างสั้นๆ นั้นต่อเนื่องกันหลายหน ติดตามการเคลื่อนไหวแปรเปลี่ยนของกายระหว่างหายใจไปด้วย เป็นการต้อนรับจิตให้กลับมาอยู่กับเนื้อกับตัวได้เป็นอย่างดี แล้วความอลหม่านก็ค่อยๆ จางลง ระเบียบบางชนิดค่อยๆ ก่อตัวขึ้น เราจะรู้สึกกับสภาวะภายในเหมือนเพิ่งจัดบ้านเสร็จ
11
เราอาจหาโอกาสให้ตัวเองได้ลองสังเกตช่องว่างนี้ในช่วงเวลาเปลี่ยนผ่านจากสถานที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งก็ได้เช่นกัน ระหว่างเดินทางเป็นช่วงเวลาที่ดีสำหรับการเชื้อเชิญจิตให้กลับเข้าที่พัก หยุดเดินทางในความอลหม่านสักครู่
12
ทุกวันนี้ ผมใช้วิธีนี้ทุกคืนตอนก่อนนอน สูดหายใจยาว ผ่อนคลายกล้ามเนื้อตั้งแต่หน้าผากไล่ไปถึงปลายเท้า และสังเกตบาร์โดเล็กๆ ระหว่างหายใจ เหมือนเสียงดนตรีอึกทึกเร่งเร้าที่เล่นมาทั้งวันค่อยๆ ชะลอจังหวะลง หรี่เบาลง กลับมาอยู่กับความเงียบ ว่าง ผ่อนคลาย วางความคิด แล้วมาอยู่กับร่างกาย ผมหลับไปในช่วงเวลานั้น ต้อนรับจิตเข้าสู่ 'ห้องพัก' ไปพร้อมกัน เพื่อตื่นมาเผชิญชีวิตอันโกลาหลตามปกติ
แต่ระหว่างโกลาหลใดๆ ย่อมมีช่องว่างเล็กๆ เสมอ
ถ้าเรารับรู้ช่องว่างนั้น ใส่ใจ ใช้เวลา จะพบระเบียบเงียบสงบ,
เป็นที่พำนักของจิต
#นิ้วกลม
#Roundfinger
ภาษาทิเบต 在 มูลนิธิพันดารา The Thousand Stars Foundation - คอร์สเรียนภาษา ... 的推薦與評價
ภาษาทิเบต มีผู้พูดไม่ต่ำกว่า 4 ล้านคน ในเขตปกครองตนเองของทิเบตในประเทศจีน มองโกเลีย เนปาล อินเดีย และภูฏาน เป็นภาษาสำคัญที่บันทึกคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า การ ... ... <看更多>