#和故事一起看斯卡羅
1867 年 3 月 12 日,美國的三桅帆船羅妹號(Rover),在航經臺灣海峽時不巧遭遇風浪,偏離預定航道,一路漂流到屏東七星岩觸礁沉沒。
船長杭特當機立斷決定棄船,與船員分為兩組人馬搭乘小艇逃生。
其中一艘小艇上載著船長、船長夫人、大副和三個中國人,副官與另外七個中國人則乘坐第二艘,兩艘小艇試著修正航道往北前進,可惜當夜就走散了。
划行 17 小時後,第一艘小艇總算看見了陸地,大夥終於鬆了口氣。他們在大尖山對面、墾丁一帶登陸,剛爬上岸便累得坐在沙灘上喘息。
過沒多久,他們發現沙灘上還有另一位原住民婦人,杭特夫人向她招招手,給了她一點錢,比手畫腳地請她找位嚮導來,引領他們前往車城尋求協助。
這位原住民婦人收了杭特夫人的錢後轉身離去,但不是去找嚮導,而是上山通知族人。
事實上,該婦人所屬的龜仔甪社,因為地理位置與潮流的關係,早從大航海時代開始,就時常遇到外國人的船難,甚至,因此遭受侵擾,險些被滅族。
也因此,龜仔甪社一直流傳著要替祖先報仇的使命。
於是,在婦人離開不久後,龜仔甪社人下山,搶劫並殺害杭特一行人,並將付錢請婦人找嚮導的杭特夫人當作首領,第一個用矛槍插入她的身體,再用劍殺死她。
直到割下杭特夫人的頭顱後,龜仔甪社人才驚覺她是女子,不配作為自己的敵人,於是憤憤將其屍體拋下。
杭特船長及其白人同伴都在試著保護杭特夫人時被殺死,另外兩個中國人也難以倖免──只有一個例外。
他在聽見原住民從灌木叢中擊發第一槍時,就設法趁亂逃跑,東躲西藏直到黑夜來臨,才翻山越嶺抵達車城。
最終,這位倖存的漢人來到打狗的旗後英國領事館,並將羅妹號一行人遇難的消息散播出去,成為日後鼎鼎大名的「羅妹號事件」。
羅妹號事件僅僅是個開端,在那之後,臺灣的命運又將如何輪轉呢?
欲知詳情,記得從今天晚上九點起,準時收看公視史詩級旗艦劇《斯卡羅》,一起穿越回一百五十年前的南臺灣吧!
📺和故事一起看斯卡羅
《斯卡羅》講述 1867 年發生在恆春半島南端的「羅妹號事件」以及各族群在事件中如何互動,並在國際關係中彼此角力的故事。
這段歷史深刻地影響了臺灣日後的發展,然而相比其他故事,卻鮮為人知。
誠摯邀請大家和故事一同觀賞《斯卡羅》,一起認識這段發生在這塊土地上的歷史,我們每週都會分享劇中的相關歷史知識,歡迎和我們一起邊看邊討論!
#羅妹號事件 #船難 #恆春半島 #南臺灣 #龜仔甪社 #瑯橋 #原住民 #美國 #船難 #杭特 #李仙得 #必麒麟 #蝶妹 #斯卡羅 #曹瑞原 #公視
感謝 斯卡羅 SEQALU:Formosa 1867 提供劇照
中國十大名槍 在 Facebook 的最佳貼文
最美好的安排
近日收到好多網友嘅查詢,唔係問我育兒心得,亦唔係問我紫微斗數風水,或者其他西方療癒工具,佢哋係開始問我進修之路,點樣成為今日嘅我!🤔🤔好問題!
所以我只有回想,搜索枯腸, 10分努力,竟然......
我搵唔到我嘅進修之路🤣🤣,因為我每一下嘅步驟都係跟隨我嘅感覺,從來冇計劃過!
好多人都知道,我嘅玄學療癒之路係由我嘅二女出世開始,我第一個學嘅就係紫微斗數同埋塔羅,同時,因為我二女嘅健康情況,我開始左學手工皂同埋芳療。
我發現當我對呢一個知識有興趣嘅話,我就會想繼續鑽研,探究,得到更好嘅知識。值得一提嘅係,相信自己嘅直覺,我每一次上完堂,我都能夠發掘到自己不足嘅地方,然後喺課堂當中,我就會遇到我應該要進修嘅方向,然後繼續進修,簡單啲來講,我嘅進修之路,就係咁樣!
我整理一下,我嘅進修道路大概係咁樣:
紫微斗數👉🏻風水👉🏻八字👉🏻奇門遁甲👉🏻占星👉🏻卜卦占星👉🏻易經
塔羅👉🏻臼井靈氣👉🏻天使,水晶,生命靈數👉🏻通靈👉🏻系統排列👉🏻解夢
手工皂👉🏻精油芳療👉🏻全人按摩👉🏻西洋書法👉🏻頌砵👉🏻音叉👉🏻永生花藝師👉🏻各種手工(手作,唧花)
大致係咁樣,不能盡錄
學無止境,呢條路永遠都唔會完😆😆
...........................................(我是分割線)
唐三藏取西經
玄奘是唐朝著名的高僧,由於通曉佛教經丶律丶論,被尊稱為「三藏法師」。
玄奘於隋朝出生,自幼已很聰明丶個性獨立,又喜歡閱讀先聖先賢的書籍。他學習時又很心,即使屋外多嘈吵,也不受影響,繼續學習。可惜,後來因家境貧困,被迫流落在佛寺,並同時學習佛經。在他十一歲時就熟讀很多佛學經典,當中包括《妙法蓮華經》、《維摩詰經》。
隋朝滅亡後,玄奘前往長安、成都等不同的地方進修佛學。在這段時間,玄奘感到各地佛教學說差異甚大,甚至有一些與原本的教義相違背,於是決心前往天竺(今印度)求法,探尋真理
貞觀三年,玄奘由長安出發,經過高昌國,沿著西域諸國越過帕米爾高原,在異常險惡困苦的環境下,終於到達天竺。他向當地很多著名的高僧,學習佛學。
碑城👉🏻伊👉🏻高昌👉🏻大雪山于末玉👉🏻長安👉🏻唐👉🏻中天摩揭陀👉🏻那寺海👉🏻南天兰👉🏻覆汗
「玄奘前往天竺的路線」
經過長達19年的光陰,終於學有所成,並返回中原。這個時候,已學遍並精通當時流行的大大小小的佛教學說。之後創立了中國的佛教宗派唯識法相宗。法相宗着眼於佛法是硏究佛法和實踐佛法的佛學宗派在唐朝盛極一時。
此外,玄奘一生努力翻譯佛教經典,共譯出佛教經論75部1335卷,對中國的佛學影響深遠·而中國四大名著《西遊記》中的唐三藏的原型,便是來自玄奘法師
*資料來自網絡
...........................................(我是分割線)
同樣地,因為心目中嘅信念,踏上尋找知識之旅,仲有呢一位精油公司創辦人Gary
因為尋找,發掘及研究不同品種的乳香,佢走遍中東及非洲多國(多達15次來回旅程):
阿曼、也門、索馬利亞、埃塞俄比亞、科索拉特島……
過程中,佢需要克服言語不通,政局不穩,地方內戰(甚至槍林彈雨),最終不但證實心目中嘅信念,更加為我哋帶嚟純正品質嘅精油。👏🏼👏🏼
小知識:
乳香樹價值珍貴無比,而採收乳香嘅方法,就係割棵樹,令到佢流出乳香汁液,本意係用嚟保護棵樹,但係如果過度採收,乳香樹來不及修復,最終都會死亡。不過一般商人,就算知道呢個後果,佢哋都會頻密採收,因為回報實在太大。但係Y L就規定一年只可以採收一次乳香,盡量保持生態平衡,保護乳香樹。
...........................................(我是分割線)
#黃乙頤 #pearlwong
#oiltiquehealingcircle
#kaleidodrops
#essentialiving
#愛上yl101個理由
中國十大名槍 在 Facebook 的最讚貼文
【避不開的一本書,一些事】
Cathy Park Hong《Minor Feelings》
也不是說有意避開,就是知道了很久,沒拿起這書來讀。本書在2020年初出版,作者是一位美國韓裔著名詩人,這是她的第一本非詩集/非小說作品,書的副題是"A reckoning on race and the Asian condition":「種族和亞裔處境的反思」,隨著全球疫情後出現的反華情緒,和特別在美國發生襲擊亞裔人士個案數目大幅上升,令亞裔美國人身分認同成為熱門話題,而這書在今年初推出了 paperback,過去只讀沉悶的政經書籍的我,本來近期集中睇小說,但 Hong 的這書,再也避不開。
本書名列去年多個年終書評十大名單中,只不過是短短二百多頁、七篇文章,有什麼特別?作者以自己第二代韓裔美國人的身分和個人經歷,包括自己和一些認識或不認識的人的故事,探討了種族、結構性種族歧視,和在白人社會主導下成長的影響等題目,也因為她是詩人和藝術家,特別討論了小時學習英文為第二語言,從而讓她對這語言有更敏感了體會和應用,和一些在藝術社群中亞裔面對的問題。
Hong 成長家庭環境中上,住在白人居住地區,甚至家有私家泳池,但不忘提醒讀者小時候住在洛杉磯Koreatown的「基層」地區,不過在1992年當地發生的黑人與韓裔種族衝突前,父親生意有成,已經搬走。與我之前介紹美國越南裔詩人/作家 Ocean Vuong 不同的,是後者以難民身分移居美國,在單親家庭中長大,一直貧苦地工讀,Hong 讀的是私立大學,但二人對英文為第二語言的體會,在他們作品中,可見相似的地方。
尋找一起走過的經歷
兩人相似的經歷,還有是一個刻苦、堅強但對子女十分嚴厲的母親,就像我們在流行文化中阿信再加「虎媽」的印象。Hong 提及,小時到白人孩子朋友家中玩,覺得很和平和安寧,父母慈祥,小狗可愛,但回到自己家中,父母總是吵吵鬧鬧,沒有寵物,但老人家總有些古古怪怪的習慣(像祖母親用咖啡罐裝自己的尿去後花園種蔥),我想如果拍成電視處境喜劇,應該嚇壞白人,但反過來,只會令他們對小數族裔 stereotyping 的印象定型,更根深柢固。
Hong 的文章中,帶出很多重要的問題,例如,她作為藝術家,作品是否被困在白人社會對亞裔的印象的框框內,要遷就他們怎看我們,才能有機會出版?甚至她透過於1982年在紐約姦殺被害的美國韓裔女詩人 Theresa Hak Kyung Cha 的事跡,質問為何媒體甚至她的藝術界同僚和朋友,分別都淡化報導或低調處理,難道亞裔面對的暴力,白人社會都不想提,不想知道太多,亞裔在他們眼中,最好是隱形?這狀況,也與黑人面對的問題和歧視,有所異同。
Hong 所提出的問題,未必有答案,卻能另我們反思自己的經驗。無論在那裡生活,或曾經在那裡生活,在「自己的國家」抑或「別人的國家」,是多數是少數,不要說沒有歧視,要是這樣說,肯定只是視而不見而已,包括在中國和香港。我也想,我曾經在美國留學和打工十多年,回到香港,種族上少數分子變回多數,但身分認同又在種族層面上增加變數,回歸後香港身分在國家全面管治下又不一樣了。但至少回想自己十多年在美國的經驗,究竟當時是怎樣的?
誰是「亞裔美國人」?
近年使用的「亞裔美國人」(Asian American)一詞,原來是上世紀六十年代,在美國反越戰和民權運動示威浪潮最火紅的加州柏克萊(Berkeley)所創作出來的,今天最「建制」的形容詞,當年卻已是最「前衛」的。即使在八十年代我在美國讀大學時,對亞洲人的形容詞,很多人仍然以 "Oriental"(東方人)這個顯然極為殖民主義的詞語稱之。至近年,如果要向一些美國機構有需要填表,在種族一欄往往會以「亞裔美國人及太平洋島民」(Asian American and Pacific Islander)統稱,我都會不禁想,亞裔都夠包羅萬有了,怎麼把太平洋島民都打成一片?
反觀英國,近年在這些回應表格分類,都變得比較仔細了,會分為「中國人」、「華裔英國人」或甚至「香港人」,當然也有些「混血」、「其他」或「不想或選擇不回應」給選擇,始終,說是種族但其實也是身分認同的選擇問題。然而,是否美國人就是比較懶惰,還是白人主導思想下分不開,不想分?他們分不開華人、日本人、韓國人、越南人等等,這都罷了,就是兩個東亞裔人的不同面孔,都總是分不開,我們分辨白人面孔卻沒這問題,是否我們看荷里活電影太多,他們看亞洲片太少?
自去年起,亞裔在美國因種族歧視遭受襲擊個案大增,亞裔美國人團體因而加強聯繫,作出回應,我曾經聽過當中他們舉辦的數個網上論壇,華日韓越還有印度、菲律賓等主要社群的參與都有,他們都會指出,一般美國人社會和白人主導的理解,甚至在不同亞裔之間,其實都未必完全了解「亞裔美國人」所包含的複雜性,不同的種族、文化、背景、語言,分隔了他們的互相了解,還有不同國家之間的政治和歷史的紛爭、新仇舊恨,在美出生的日韓中/港/台人後代,可能感受不深,但如果是新移民或者留學生,不幸地可能根本互相敵視,另一方面,新移民與否、教育程度、社會階層不同,對種族歧視的體會也不一樣。
我比較深刻印象的,是有一位講者曾經提出過,在媒體甚至官方的描述,不宜再簡化地以"China"或"Chinese"形容中國政府或官方的事宜或行為,中國餐說是"Chinese food"沒問題,但如果是政府的行為,就應該在內容和標題說明是"Chinese government",的確,任何政府也不能代表所有人,批評一個政府不應把不滿投射都該國的人民,這個建議,可圈可點!
黑暗的歷史
另外,他們在討論中提出的典型應對,必定包括在美國教育中加強亞裔在美過去面對的歧視歷史,由美國內戰結束後,失去了黑人勞動力後,美國於1860年代輸入數而萬計的中國勞工以參與興建鐵路,可說是美國鐵路尤其是開發大西部的,當初都是以中國人的血汗,甚至用上平均每公里幾條中國人命搭建出來的,但美國政府「打完齋唔要和尚」,之後卻因恐怕大量亞洲移民,通過了「排斥華人法例」(Chinese Exclusion Act 1882),中國人甚至其他亞洲人,甚至包括前美國殖民地的菲律賓人,都難以移民美國,直到1960年代才真正開始改變。
今天亞裔美國人提出應該放進中小學歷史教材的,當然還有二次大戰時的日裔美國人的遭遇,他們無辜地被視為間諜,財產土地被充公,失去自由,年輕男丁卻被徵上戰場,保衛美國這「家園」,其他家人就關押在集中營多年,直到戰後才放出來,這段黑暗歷史。至於韓國和越南人,無論是否同意美國當年應否介入他們國家的內戰,阻止共產主義擴張,大概都會同意,美國接收不少來自兩國的難民或移民,多少都為贖罪。
然而,在今天美國的本土政治環境,種族主義反而更為抬頭,在部分州政府出現共和黨人大力打壓黑人投票權利和鼓吹白人至上主義,要提出亞裔美國人歷史觀,把這些美國帝國主義的黑暗歷史,放進教科書,談何容易!反過來說,政權用作政治宣傳教育的話不算,就是過去在華人社會和教材又有多少談論「賣豬仔」和美國反華移民法案?就是我這一代香港人,對這些事的印象,只有「華英雄」和黃飛鴻電影(但這些故事內容卻反而只較多描述中國人自己人打自己人多於受白人的歧視),難道這歷史連中國人自己都不想再提?
種族暴力未停止過
這兩年在美國發生多宗亞裔面臨種族暴力事件,特別在三藩市灣區和紐約市等地,以及在今年三月發生的亞特蘭大按摩院槍擊案中的受害者,回想我接觸這些仇恨罪案(hate crime)的報導,始於1982年的陳果仁案。案發於我入讀美國大學前的幾個月,案件和之後數年關於的審判的報導,在我讀大學時訂閱的星島日報(記住當年未有蘋果甚至world-wide web!),應該一直看到這案件的發展。
陳果仁在中國廣東於1955年出生,六歲被被同來自廣東的養父母從孤兒院收養,帶到美國長大,於1982年二十八歲之齡,在美國底特律一家脫衣舞會所與朋友慶祝八日後將舉行的婚禮時,與在場人士起爭執,後來被兩名白種人追打,以棒球棍擊至腦死亡,四日後正式離世。這是否種族仇恨罪案?有證人表示,聽到兇徒曾經說:「都係因為你班XXXX令我哋無工做」(It's because of you little motherfuckers that we're out of work.),兩名被告當然否認說過。
歷史背景,當年美國因日本經濟起飛,尤其美國汽車業面對日本進口車競爭,節節敗退,三大汽車廠大量裁員,而底特律正是美國汽車業傳統重鎮,失業情況嚴重,雖然陳果仁是華人,相信很可能是被錯誤當作為日本人而被害。然而,州政府的審判,竟然輕判兩名兇徒罰款三千美元,守行為三年了事,華人團體說,等同公告天下,三千大元可以買起一條中國人命。
之後,有華人律師和記者介入,根據侵犯死者公民權利把案件推上聯邦法庭,原本把兇徒當中一人成功入罪判監廿五年,另一人就脫罪,但在兩年後上訴判決,兩人獲無罪釋放。最終,家人僅能以民事訴訟控告兇徒,獲判約一百五十萬美元,還要分期每月幾百元地給被告慢慢還,慢慢玩!因此,今年的亞特蘭大槍擊案,社會爭論是否應該以種族仇恨罪行控告兇徒,但歷史告訴我們,在美國,要如此入罪,十分困難,結果,恐怕又是不了了之。
當然,與當年中國人被當作日本人不同,這兩年如果說有人因疫情而仇視華人,但不少在美國街頭被襲擊的,卻是其他族裔的亞裔人士,可謂諷刺,並且,這也不是因為認錯,不少襲擊者顯然沒打算再理會他們是華人或是其他亞洲人,就是發洩要叫他們「滾回家」,即使他們不少根本是土生土長美國人。可幸的是當年陳果仁案只有美國華人稍為關心,今天可能因為所有其他亞裔都一同受害,亦相信因為社會始終有少許進步,不同族裔的亞裔人士總算更大程度地合作起來。
選擇忘記的歧視?
回望我在美國生活的那些年,究竟有沒有受到種族歧視?要說出具體例子的話,我說不出來,但說沒有遇上,我可以肯定地說,一定有。小的事情地方,面對過的白眼,服務上當我隱形,言語上的欺凌,必定有,但很奇怪,雖然說已經過了廿多年,是真的完全記不起來,還是我潛意識要忘記這些事、那些人?相反,像 Hong 書中形容,美國人對亞裔有些既定形象、行為模式,作為「乖乖」的「模範少數族裔」,我們只要「fit」進這些模式,自然大體上「相安無事」。當時,不自覺下,受害者也成為了種族歧視的幫凶。
我的大學處於中西部非常保守的印第安納州(Indiana),白人絕對佔最多,黑人也少,不過,可能因為屬於理工科目較强的學校,來自分布大量不同國家的留學生算多,我大學第一年時,宿舍同房被分派了一個美國人,他來自本州的中型城市,從未踏足外國,甚至連美國本土可能只去過少數鄰近的州分,我這個香港仔同房,對他可能已算是個衝擊。我們相處不錯,但我相信他也覺得,他潛意識下覺得自己是主,我是客,他是大,我是細,而我都是用最典型的亞裔方式,用學科成績證明自己的實力,得回多些尊重,尤其因為我們主修科目一樣。不過,不自覺下,這也許又已墮進「模範少數族裔」的stereotype 了。反而我有印象的,是他初時常笑我寫中文信給家人朋友(我1993年在入學第二學期才拿到電腦戶口,學識用互聯網和電郵,減少了手寫信),寫的中文字是"chicken scratch",如果以今天標準來說,算是有點歧視成分了,不過,當年,算了。
與 Hong 描述她的大學生活比較(我比她約早十年入大學),我們都是在中西部的保守州分(她在艾奧瓦州 Iowa),不過她讀藝術,我讀的是工程,也許在亞裔的模範形象中,數學、理科能力較佳,讀這些科目的話白人接受,問題較少,只要是繼續在這些方面發展,可謂各取所需,當年就算是畢業後要在當地找工作,拿工作簽證留在美國,入籍,都不困難。後來我碩士畢業後進入大型電腦公司,先後在東西岸,前後兩家公司工作,回想起來,都是走不出這亞裔模範形象。
我在美國的第一份工作,聘請我的是一位台灣人,從一開始,我真的有想過,他是不是因為我是華人而挑選了我?結果我都沒有問過他,當時組中除了我倆沒有其他華人,而我們也從沒有在工作內外講國語。當年我讀的是電腦工程,但第一份工作卻是在電腦公司生產硬碟的製造工程部門寫相關控制機械的程式,老實說,並不十分「夾」,大學學的都不一樣,要重新學過,而硬件製造可說是比較「悶」,結果兩年後在公司轉職到西岸矽谷的前線部門,才擔上較接近軟件顧問和諮詢的工作。矽谷在科技人才上即使當年已經是個大溶爐,我的同事幾乎來自世界各地,說什麼種族歧視?雖然最終大老闆,基本上全是白種人。
後來我在1994年返回香港工作後,無論是朋友討論或是媒體訪問,問及我為何回流,我的答案都會說,在香港可以更快踏上更高的職位,事業發展更好。當然,也許在一刻是那樣,不過,我也會補充說,如果留在矽谷多一會,等及互聯網 dotcom 泡沫吹起,留在美國也許發展更好也說不定。不過,當時在美國大公司所見的,的確是即使科技行業也有這個玻璃天花(glass ceiling),上面的職位望得到,但不會能上到去。我沒有詳細數據,但即使至今,大家印象中仍會覺得,除非自己創業,在美國大型科技企業的最高層,華人等亞裔的不多,除了印度人。
Minor Feelings
Hong 書中說的 minor feelings,是指當「美國式樂觀主義被置於你的身上,與自己種族實況面對呈現矛盾,導致的認知失調(cognitive dissonance),人家告訴你,一切在改善中,自己卻覺得,都是一樣;人家說,亞裔多成功,自己卻感覺失敗。」相反,當我們覺得,「受夠了」,要對自己誠實一些,即使要令其他人覺得「難相處」,卻會被視為「敵意、忘恩負義、妒忌、令人沮喪、好戰」,就像白人社會覺得我們走出模範樣式,出了軌。
想起來,當年離開美國,的確有點兒這些感受。不過,奇怪的是,今天在香港,如果嘗試把種族部分,自己選擇用一樣你感受到的東西代替,這「認知失調」和「被當作出了軌」的感覺,同樣出現。這,又是什麼?
所以,我說這書避不開,是因為有些事,有些感覺,是避不開的。《Minor Feelings》最成功之處,最另我覺得是所讀最佳的書之一的原因,是因為它出奇地令讀者反思。不只是共鳴,更加是反思。
#CathyParkHong #MinorFeelings
#和你讀
#光讀書 #書評 #讀書