【#輕小說】數數下近年啲人氣輕小都有唔少共通元素...例如小編最愛嘅後宮...
https://bit.ly/2Y4ApdG
#ACG #輕小 #動漫 #動畫 #漫畫 #新番 #數碼生活 #遊戲動漫 #實用教學 #hashTECH #科技玩物 #香港01
---------------------------------
👽 Cyberpunk 2077電馭叛客全攻略
► https://bit.ly/34KiYTl
😎 iPhone 12 SE2最新消息/功能合集
► https://bit.ly/33cAJe4
🧐 家電評測/使用保養貼士/買前必看
► https://bit.ly/3pwJozV
👾 PS5\Switch\Xbox遊戲情報及攻略
► https://bit.ly/313oUV1
📱 手機教學合集\一鍵清機\實用好App
► https://bit.ly/2PbRdek
---------------------------------
下載《香港01》App即睇最貼心數碼生活資訊💪
►立即下載 → https://hk01.app.link/cDzRrmV2vO
小說投稿 香港 在 馬度芸諮商心理師 Facebook 的精選貼文
#心理小小說
#交換
「買東西、吃東西、買東西、吃東西…..」這曾是香港旅遊局的廣告台詞。但現在,他深刻的感覺到今天的旅程就是如此,而且全由他買單,這是第三次約會😳。
原本也覺得紳士請客理所當然,開始覺得怪怪的不太舒服,是剛才在百貨公司裡的那一瞬間,她筆直的走向某個專櫃,像是訂好貨似的跟櫃姐買了保溼組、奢華組、眼霜組、滋養霜、面膜組…等九樣產品,訂單金額累計快五萬元,這是他一個月的薪水,而她,卻只想用一副無辜的眼神交換。
他狼狽地奔出百貨公司門口,既惱怒她太過分,又對自己的逃走感到莫名羞恥,這樣一來,前面幾次的投資豈不全都失去意義?在她心目中會不會覺得我很小氣?這次拒絕會不會再沒下次約會了?至少在約出來的女孩中,她的長相還算可以,笑容也還甜美。
他覺得自己很不會交換,一顆年輕的肝僅僅換到溫飽的薪水;兩個月的薪水,僅僅換到一位女性無辜的眼神;雖然參加交友聯誼社團,花了錢卻總是找不到真愛。他,真的不像她這麼擅長交換。
上回也曾問她為什麼要買那麼多保養品,用得完嗎?她倒是真誠地回答說,其實她多半都是在網路上轉賣,她有管道,賣價跟原價不會差太多。所以,我是幫她進貨的人,他默默這樣想。
她上次也說,她通常要跟男生出來,那一天就會先餓著肚子,反正男生都會請她吃大餐。有一次,遇到一個帥帥的年輕上班族,竟然帶她去吃蚵仔麵線,說是他從小吃到大的記憶,真是把她氣壞了,若知道是蚵仔麵線,她就吃飽了再出門。
他想,她是把交友軟體促成的約會當成是上班的一部分,是用來換取奢侈品和美食的,只是也太好賺了吧!她雖然並沒有直接詐騙,但是她運用交友網站上單身男的寂寞芳心,踩著那騙與不騙的邊緣線,帶著似乎有希望成為男女朋友的一點點機率,就可以任性取索,然後換得財富,讓自己的生活過得無憂。
他在今天的網誌中寫下:我謝謝她的真誠,我的錢換來一個人的信任,把如此不堪的事都告訴我,即便我也是受害人。但僅僅是真誠,終究不是我原本想換的東西。而且,太貴了。
我決定把這個故事寫成極短篇小說投稿,看能不能換到一位質感文青女讀者,對我產生興趣?甚至因為欣賞我的才華或是可憐我的遭遇,而願意跟我約會?
小說投稿 香港 在 LilKrake小章章 Facebook 的最佳解答
這段對話,是與我小一年的晚輩、同樣與我很有熱忱、與我當初抱持的想法一樣的年輕人。如果你想出書、你想紅,不妨看一看,對你一定有幫助。「我們」簡短的經驗談。
我現在高三,到現在簽約台灣與香港的非獨家電子書、並有個實體書出版社網邊看上我的作品說已達實體書出版社且很精采、很有機會,現在還是商談中,另一方面也還在繼續等其他各出版社的審稿──我的不知道是第四十幾還是第五十幾次的大長篇小說投稿。
-聊天節錄-
對方:幸會幸會,章同學,我也是個高二生,對小說寫作有極大熱忱,甚至想過將來以此為業,希望未來能夠互勉互勵,共成大夢!!
我:原來你是高二生啊。
你有看過我的部落格囉@@
我現在出電子書,然後有實體書出版社往編來找我談出書的部分還在商談。
對方:強大......
我也有想過出書,但總覺得目標還遠著,每次寫個幾千字就累得人仰馬翻
當然有一部分可能有關乎我的寫作手法,最近正在想辦法精簡文字,有時候常常覺得自己寫的東西太冗長、太精細、太龜毛,反而抓不住重點與精髓。
我:我也是,要慢慢改變自己,也試過很多題材類型,總歸,要出書的話,
就要想辦法讓出版社賺錢、就要跟著市場寫。這是很現實的,真實經驗啊~
對方:所以最近轉戰輕小說,雖說是輕小說,但我還是保持著我一貫標準-----言之有物,這裡輕小說的定義指的是日本的輕小說,但是我只擷取輕小說的特徵,換個包裝給那些人看我想要表達的意境,文字上的東西我少放了點,多放了點劇情。
我:我本來也是這樣,但就真的無法~很現實。我這樣子打了五年,有涵義、複雜、精心設計的人物與劇情:不符合市場,未達到實體書標準;沒什麼構想就開打、一個多月打完10萬字,投稿,大眾題材、大眾口味:符合實體書標準。
對方:其實啊,堅持並不是壞事,當社會強求你改變,你甚至可以從這中間再次求突破、蛻變。
符合大眾口味並不代表降低了文學高度,想當年金庸寫的武俠時,武俠小說完全不被主流文學所接受,但他依然寫出了道地的文學,使更多人接觸到了中文的瑰麗,現在有誰說武俠小說並非文學呢?
類型與框架並不構成限制,你需要更寬廣、全面的心思與思考、模擬。
我:我比較相信,當你沒有足夠的能力,你只能夠被迫接受社會這個事實,除非你真有能力。
對方:那......想辦法吧!我想要有那個能力(沒被打擊的童心吶喊)
我:歷經摧殘的我還是無法XD
我在國三就有超越許多市面上實體書的文筆了(大家說的),但一直到現在就一直是這樣,直到我決定打一個大家都喜歡看且一直精彩的大眾題材,出版社卻說已達實體書標準,不覺得很諷刺嗎?但這就是台灣。
或許國外可以,但這是台灣。
對方:台灣的出版水平一直很低落.......非常贊同,我已經實驗過許多了。
要出版,首要條件是有書、夠長。
我:這其實都很簡單。
對方:如果都可以的話,而且自認文筆極佳,可以跟我一起試試●●版商(●神、天●等接觸較多西洋文學)。
我:要出版,首要條件是:你符不符合市場、你能不能給出版社賺錢。出版社一般不會出台灣人寫的西洋文學作品,這也是個末路。他們絕不會(接近百分之百)錄用台灣人寫的外國文學風格小說。
對方:所以說試試,總覺得台灣出版環境很糟糕。
我:是啊。
不用試了,因為已經有很多人試過沒結果了,除非闖出名氣有能力,大家看得起你,那麼那時候再來寫自己想寫的吧~
這是我一直投稿到現在的心得。
對方:春●等等的讀者以輕小說居多,文字浮誇,投過去對我而言可能反而會自取其辱。
然後像比較高階文學讀者卻又崇洋媚外,只看翻譯小說,只能說會搞成這樣都是台灣出版社咎由自取。
我:春●蓋●絕不收新人稿件,投稿等於是自殺,台灣出版社很多出外國文學,這些都是真的,蓋●還是總編輯親口講出來流傳開來的。他們不缺作者啊,就算是已出書作家還是門檻高,因為他們不缺人,網頁標榜的接受一切徵稿那只是對外開放的發言,為了不讓出版社斷得太乾淨、 完全沒後路,還有增加知名度的意味。
事實上總編輯甚至看你簡介看你這部小說的風格就會退掉了,有次我投給蓋●他們甚至不到半天就退稿,一看就是根本沒看內容。
對方:我覺得有點絕望了.......雖有耳聞但還是有點難以想像,聽了我都想飆髒話了.......但考慮這是第一次聊天還是不要講好了。
我:沒關係,這些都是我的實例經驗談啊~哈哈,儘管罵吧,要是早個一二十年我國三應該就出書了XD
對方:等等,九●聽過嗎?
我:有。我沒投那家過,你可以試試。
對方:台灣文學許多知名作家(尤其重量級純文學作家如余光●)都是從此發光的。
我:但那就有點不同了。
你的想法都是我國三高一時的想法,但所有的一切還是要自己去經歷。
對方:覺得很難過。
我:我已經被摧殘到體無完膚了XD作為「前輩」不如讓你早死一點。
對方:我還在想為什麼過了那麼多年,台灣作者的水準依舊如此低迷爛到我國中都可以傲視群雄,原來是這麼一回事啊(幹幹幹)
我:原因不是這些,還是我們台灣人自己,台灣人把市場弄成這樣,出版社為了賺錢不得已只好這樣,錢,才是這個社會的一切、根本,所有人事物都被這東西拖著走,這就是現實。
我國三那年我也不敢相信我到高三還沒出書、還沒紅XD
對方:這是惡性循環,出版爛貨--->無腦讀者---->出版爛貨.......
我:我看了目前算是最早且穩定出書的作家,我忘記是誰了,女的,寫沉●●鑰那個,她高二出的作品,我看過幾本,當時感想一個字:「SHIT」,出了、 紅了,在春●,憑什麼?運氣,與時代。
現在,只有時代,運氣要自己找。
對方:我懂。
我:然而凌駕在這之上的,是市場,與錢。
對方:我突然想到好久以前的往事,在阿里山上的耶誕樹上,一個作家用他的筆名將他的心願寫在卡片上,他叫銀羽羅●,一個到現在仍然查不到的人名。
我:是啊,有很多人都被這個社會給埋沒夢想與前程,所以,我相信改變自己 ,去應和大眾,因為這才是比較實際的。我有個朋友,國三認識他時他寫了七年,寫自己想要的,到他大學畢業出社會了,依然什麼都沒有,到現在不知道幾年了,我們很久沒聯絡。
--
客觀的論述:我其實沒有貶低什麼,只是覺得感慨,真的有很多努力且最後成功的作者,只是說在這裡我的觀點是市場的重要性已經完完全全壓過了「努力」兩字。努力並不等於成功這是必然,但接近完全的必然就不一樣了,為了早點觸及到我想要的,努力還得加上改變方式,否則鑽牛角尖沒有方向的努力到頭來不是非常辛苦,就是一場空,有時候撥雲見日反而是關鍵。
努力還得有方法 我只是覺得因為這些外在因素而讓許多同樣努力的作者始終被埋沒太可惜,我本身也一直在轉換方式,由經歷了解到更多的事情,一直覺得當初的我們顧慮太少也太天真了了。