香港經典電影-英雄本色,三位角色:Mark哥,宋子豪同宋子𤇍,到今時今日,好多香港人依然記得這套豪情蓋天,兄弟情濃嘅電影,當年好多朋友將電影經典對白抄下,然後找朋友或家人互講對白對戲,另外就係那年冬天去旺角你/妳會在街上發現好多年青人都穿上大褸模仿Mark哥和豪哥,當然仲有Mark哥黑超,咬火柴揸雙鎗..
曾經睇過導演吳宇森講過Mark哥嘅設定原來係有老婆在故事中出現,但到最終版本電影上映係完全冇交代過;但多年後在日本版英雄本場刊內嘅內容,找到答案!!一張黑白照片已證實咗Mark哥嘅老婆原來真係有出現過,這位演出者就係當年新藝城時代拍過倩女幽魂做小倩嘅妹妹小青,演員薛芷倫;我曾經翻睇影碟多次,曾經在夜店係不足二秒見到她嘅身影出現過,連面容也看不清,應該係導演可能考慮劇情太長關係以决定剪走交代Mark哥嘅家庭背景故事!
#英雄本色
#吳宇森
#Mark哥
#周潤發
#宋子豪
#狄龍
#宋子𤇍
#張國榮
#Mark哥老婆
#薛芷倫
#娛記正傳
同時也有10000部Youtube影片,追蹤數超過2,910的網紅コバにゃんチャンネル,也在其Youtube影片中提到,...
張國榮 家庭 背景 在 雙寶娘 (譚惋瑩) Facebook 的最佳解答
【希望所有人理解你,是一個很奢侈的願望】
親愛的孩子,今天好嗎?
前幾天你很生氣地對我說:「為什麼所有人都不理解我!」我怔忡地看著你,細細感受你眼裡的憤怒,想到自己和你一樣的年紀時,似乎也對著世界吼過相同的一句話。
接著我的腦中閃過來自直覺的回答:「該不會是在說我吧?我雖然是媽媽,但畢竟也是人,總會有做不到或做不好的地方。」
但我選擇屏蔽掉這條信息,不試圖辨駁,是因為不想再觸發你的過激反應。況且,你正在氣頭上,不論我說什麼你應該都聽不進去。
被他人理解,是每個人共同的渴望,畢竟我們是群居的社會性動物,但是你知道嗎?當被理解的渴望過於強烈時,也意味人當時的心理是比較脆弱的。
就拿媽媽自己來說好了,我剛在網路寫文章時,常常以真心換絕情,明明是好意卻常常被人扭曲誤會,我又沮喪又生氣,氣那個人為什麼不理解我。
一百個人之中,有九十九個支持我,但我的心裡卻獨獨只惦記著那個誤會我的人,像是回味美食般一直念念不忘,反覆咀嚼誤會帶給我的傷害。
我想我們真的是母子,連待人處事也這麼相似。
《挪威的森林》裡提到一段話,媽媽想和你分享:「人理解某人是水到渠成的事,並非某人希望對方理解所使然。」
如果你把快樂和希望交到不可控制的他人身上,你的人生會過得很辛苦,只有擺脫他人的看法、評價,你才能過上自己想要的生活。
#過度在意他人的眼光_是一種自我傷害
人生很多痛苦,都來自他人看待自己的眼光。
得到肯定就輕舞飛揚
聽到批評就抑鬱憂傷
尤其是很多活在五光十色的明星,一旦失去支持者的肯定,馬上就從舞台上跌墜到萬丈深淵,沒戲拍、沒歌唱、沒人找,甚至會讓他們失去活下去的目標,選擇以自我了結的方式,離開這個世界。
親愛的孩子,你知道嗎?過度在意他人的眼光,是一種自我傷害,因為即使再怎麼努力去做,總會有人對你不滿意,為什麼要把這些人的眼光變成一條鞭子,不斷地鞭打折磨自己呢?
不止是明星,作為一個普通人,我們的一生也無法逃脫他人的注視和審視。
就連媽媽在網路寫文章,也有人批評我
「不好好照顧家庭,做什麼無聊的夢想」
「年紀一把了,還不知道賺錢比夢想實際嗎?」
「不是老師,沒資格寫教養。」
網路世界多的是酸民和槓精,我們管不了他人怎麼說,畢竟嘴長在他們身上,我們能守住的只有自己的心。
叔本華曾說:「人性最大的弱點之一,就是在意別人如何看待自己。」
親愛的孩子,你知道嗎?那些酸民和槓精,不過是人生這條路上最不起眼的過客,他們甚至連你的匆匆一瞥都沒資格擁有,對待髒東西,無視它大步走過去就對了!
#你無法讓所有人都理解你
媽媽說個故事給你聽。
有一對父子打算去市場把他們家的馬賣掉,走著走著遇到一個人,那人大聲嘲笑他們:「多蠢的人,有馬居然不騎!」
爸爸聽了很生氣,立刻叫兒子騎馬。
過了一會兒,又遇到另一個人,那人說:「世風之下,人心不古,兒子居然自己騎馬,讓老父親在背後趕路。」
兒子聽了很生氣,立刻叫爸爸上馬背。
再過了一會,遇到一個牧師,他說:「世間萬物都是平等的,怎麼可以騎馬呢?」
父子聽了覺得很有道理,於是把馬的四隻腳捆在一起,兩人合力抬起馬趕路,結果路人笑得更大聲,天底下居然有人把馬扛在肩上走路,而且那匹路因為不舒服,極力掙脫後逃跑了。
父子倆馬沒賣成,還落得一路辛苦。
這個故事告訴我們,每個人都有自己看事情的角度,無論你做什麼改變,再怎麼努力,你都不可能讓所有人對你滿意,或理解你正在做的事情,希望所有人理解你,是一個很奢侈的願望
因此,做事只要聽從自己心裡的聲音,如果那件事讓你做的開心,讓你覺得是有價值的,那就衝一把吧!他人的聲音和意見,就當成背景音吧,覺得煩的話,還可以調成靜音模式。
親愛的孩子,你漸漸長大就會明白,你再好,也不能讓所有人理解和滿意。
有人討厭你的脾氣
有人嫌棄你的言語
有人嫉妒你的生活
有人眼紅你的幸運
你再好,也得不到所有人的理解,不如選擇放下這個不切實際的奢望吧!
#你就是你_顏色不一樣的煙火
張國榮有一首歌「我」,詞寫得深得我心,尤其是下面這幾句:
「我永遠都愛這樣的我,誰都是造物者的光榮,是顏色不一樣的煙火。」
可惜的是,張國榮因為憂鬱症的關係,以自殺的方式選擇離開世界。
媽媽記得你剛出生的時候,我和爸爸去育嬰室看你,護理長告訴我,你雖然是育嬰室裡體重最輕的寶寶,但卻是哭得最大聲的孩子。
我聽完,眼淚馬上就流下來了,可不是嗎!神造世人,每個人都有自己獨有的特色,你那麼小,卻用盡力氣告訴我何謂勇敢。
孩子啊,別忘了你初生之犢不畏虎的勇氣,那曾經深深讓媽媽為之動容,請你相信:
世界再大,也沒有你的哭聲大;
世界再好,也比不上你的美好。
親愛的孩子,媽媽祝福你,人生不被他人的定義所束縛,獲得更多的自由,在天空海闊的世界裡,做一道不一樣的煙火,綻放屬於自己的光芒。
永遠愛你的媽媽 寫於2020年10月14日
#寫給親愛的孩子
#016
📌 雙寶娘的podcast頻道 | https://reurl.cc/8n3GNo
張國榮 家庭 背景 在 一頁華爾滋 Let Me Sing You A Waltz Facebook 的最佳解答
「什麼是虛構?什麼是真實?風一吹,照片中的人就變得零碎,彷彿她是拼湊而來的。整個城市也是一樣,這是一個拼湊的世界,每個人看到的都只是一部分,並非真實的全貌。」
─ ─《再見楊德昌》
在《恐怖份子》之前,又忍不住再次進場看大銀幕的《東邪西毒》,耳裡不斷重複響起張國榮的獨白,交疊在楊德昌質樸且暖色調的台北日常恐怖之中,不安、疏離、壓抑、暴力、無解,屢見不鮮,鏡頭下這群人困在無限循環、一成不變的日子裡,他們以為人生應該要有另外一種模樣,不缺物質的執意追求虛幻的精神生活,手頭不寬裕的以為擁有金錢便能迎來新的起點,人們汲汲營營渴望翻過山的後面,一心嚮往存在於想像裡的那片美麗風景,有過憧憬,而後幻滅,有過期望,而後破碎,最後可能還是會發覺,自己已經漸漸不想知道下一座山後面會有什麼,歐陽鋒口中的階段,或許是每位理想主義者不偏不倚走向憤世嫉俗者,也就是恐怖份子的過渡期。
在看似平靜的舊時台北,參差不齊的老舊公寓比鄰錯落,以槍聲劃破天際,也以槍聲劃下句點,三條故事線有條不紊地穿插、糾纏,慢慢收攏成一個故事,巧妙透過後設手法導向亦真亦假、虛實交織的結局。李立中和周郁芬一對中產階級夫妻,有潔癖的先生喜歡制式化的生活,雖然收入看似足以餬口,但自私自利的他職場始終不順遂;婚後求子不得,足不出戶的妻子專注於撰寫小說,卻因生活百無聊賴、缺乏刺激而坐困愁城,刪了又改改了又刪,總是無法突破寫作瓶頸,一日,接到一通匿名來電,讓她下定決心為自己的生活做出改變。來電的就是一位混血少女,也是楊德昌導演開始構思《恐怖份子》的契機,如實反應台灣當年美軍駐紮的時代背景,母親活在逝去的西洋老歌之中,年紀輕輕的淑安則與不良少年為伍,為了金錢成為行竊、詐欺慣犯,長期遊走在法律與社會邊緣。
「《恐怖份子》這樣的收尾楊德昌很滿意,因為他並不想只是講一個外遇的故事,這故事似真似假,像是小說家筆下的故事,又像是攝影師透過鏡頭捕捉到的跡象,所以觀眾所見是真是假並不重要,重要的是,人在壓力下最終走向自我毀滅的歷程。」
因為一條故事線再衍生另一條故事線,又因另一條故事線而發展出另一個完整的世界,家庭寬裕的少年攝影師小強愛上內心虛構的神秘少女形象,拼拼湊湊出看似合理的故事,每個人看見了部分的真相,每個人也同時被蒙在鼓裡,最終,悲劇一發不可收拾,在壓力與生活的逼迫下,每個人都成了恐怖份子。但楊德昌導演還是可以完美收拾,收拾成了開放結局,成了後設情節,周郁芬質問丈夫,小說歸小說,真的假的難道分不清楚嗎?現實往往比虛構荒謬,誰又分的清楚了呢,然而只有槍響,只有自我毀滅,是擲地有聲且震耳欲聾的,在暖色調的恐懼下飄起陣陣寒意。
《再見楊德昌》裡小野的專訪寫到,令人印象深刻的大台北瓦斯球,象徵著就是一觸即發的危險,隱藏在那些不起眼的小人物與日常生活中。女孩凝視著自己的照片,照片裡的眼神斜斜盯著男孩的位置,男孩從那處望向了女孩,三個畫面在短短幾秒的剎那建構出抽象而立體的空間,似乎時而行走於夢境,恍惚置身於現實,台北就宛若一個庸俗沉悶、乏善可陳的夢,彼時是,現在仍是,人人嚮往自由,人人求而不得,無論你腳踏實地過日子,或是企圖與眼前困境對峙,都無可避免一步一步靠近背後的深淵。
「在他鏡頭下的台北是一個很雜亂的、拼湊的城市,沒有統一的建築與美學。楊德昌有句名言:『我們何其幸運地生長在這個不幸的時代。(We are luckily unlucky.)』身為戰後這一代,我們經歷過台灣非常破落而貧窮的階段,早期又面臨戒嚴,必須反抗威權、反抗貧窮、反抗這個破敗的城市,由此給我們帶來力量。」