【出口轉內銷的大內宣】這些所謂國際人士挺台灣,許多都是花錢買的廣告,只有台灣看得到,完全是對內宣傳,國際上一點都看不到,與國際無關,只是某一群人對內所做的廣告文宣活動。
https://www.thenewslens.com/article/134364
台灣大學新聞所教授劉好迪(Adrian Rauchfleisch)更發現,貝克漢的帳號在發出該文的兩天前還曾發過一則內容類似、但沒有提到台灣的文,只是區域限制設定在泰國(該不會是第一時間外國人老毛病發作,把Taiwan跟Thailand搞混吧?),明顯是用來測試區域限制的功能是否有效。
劉好迪推測,貝克漢的該則臉書發文裡有直接提到在防疫期間玩樂高積木(Lego)打發時間,有可能是樂高公司贊助貝克漢發了這篇「業配文」。至於為什麼只限定於台灣,劉推測有可能是為了限定廣告區域,但也不能排除是政治因素使然(避免刺激中國政府或民眾)、或者其實是「贊助者」另有他人。
好笑的是,如果貝克漢(或經營他臉書帳號的經理人)只是單純想跟台灣網友「談心」才設定這樣的區域限制,那為什麼不直接用中文發文呢?這樣還可以方便那些搶著第一時間抄新聞、不求查證的台灣媒體瘋傳,不用倚賴臉書的「翻譯年糕」不是嗎?
無獨有偶的,貝克漢並不是近期第一個突然莫名奇妙開始「捧台灣」的世界巨星,美國歌星芭芭拉史翠珊(Barbra Streisand)4月初在推特發表幾個英文推文,誇讚台灣防疫有成、還說台灣是「國家」,當時也引來台灣媒體爭相報導、台灣網友一片自我感覺良好、總統蔡英文也即時以推文轉推「感謝」史翠珊。一切似乎都是這麼巧合,彷彿一場橫掃全球的肺炎,讓一票國際巨星瞬間都儲值滿滿的台灣價值,開始大喊「台灣No. 1」。
筆者透過電郵聯絡貝克漢的經紀公司詢問此事,截稿前未獲得任何回覆。不過筆者掌握台灣政府內部消息來源透漏,史翠珊的推特發文確定是有「來自台灣的鼓勵」,至於「鼓勵」她的人是誰、內容是什麼,大家可以自行發揮想像。
事實上,無論是貝克漢或史翠珊這些與台灣八竿子打不著的世界知名巨星,真的會天外飛來地在自己的社群媒體帳號tag台灣、跟台灣網友示好、把台灣捧上天嗎?殘酷的現實是「戲子無義」,中國消費市場比台灣大了十幾倍甚至幾十倍,雖然有少數如李察吉爾等公開與中國共產黨翻桌的英雄人物存在,絕大多數靠市場吃飯的國際明星們都只看誰「小朋友」還是人民幣多,在任何國際場合主動「打卡」tag台灣都是吃力而不討好的。
而用常識判斷,就算沒有中國政府報復和失去中國市場的龐大風險,像史翠珊這種過氣多年,平常對於公共議題的關心停留在美國國內政治口水戰的議題、頂多不時痛罵川普(好萊塢明星一面倒都是親民主黨、反川普的「自由派」),對世界上其他國家的議題普遍無知也沒興趣去關心,更遑論是一向在國際上能見度低又是敏感引爆點的台灣。
其實過去有好一段時間,在日本經濟全盛時期美國好萊塢也出現過類似的亂象。當時那些受世界萬眾矚目的大明星們對於幫日本廠商露臉拍產品廣告都嗤之以鼻、覺得是超丟臉的事情。偏偏日本消費者對於歐美明星面孔「崇洋媚外」,好萊塢私底下抵擋不了日本廣告商大把鈔票的誘惑,於是很快出現特殊的「丟臉廣告不外揚」條款。
在90年代全盛時期,想賺快錢的好萊塢明星們露個臉、坐在沙發上啜飲日本啤酒、威士忌、抽日本菸,輕鬆上百萬美元入袋,廣告只在日本播出、禁止以任何形式流出給世界上其他地方看到。包括哈里遜福特、動作巨星阿諾史瓦辛格、布萊德彼特、喬治克隆尼都大明星都曾偷拍過這種奇特的日本廣告。過去十幾年或許因為日本經濟衰退、又或者日本消費者不再迷戀「阿兜仔」面孔了,這種現象才慢慢消失。
過去十餘年中國共產黨政府靠著收割中國經濟發展的果實,砸大錢在世界舞台搞「大外宣」,財大氣粗「用人民幣買讚」的行徑被世界各地人士恥笑。但大外宣至少還是要欺騙世界上其他人看的東西,如今貝克漢臉書發文只限台灣人看,不但連「大外宣」都稱不上,還十足像極了已經過氣的日本「丟臉廣告」,但又是誰「贊助」了這個「大內宣」呢?
水割威士忌英文 在 君子馬蘭頭 - Ivan Li 李聲揚 Facebook 的最佳貼文
[多圖]可能係香港第一篇鄉紳建制新股分析!
多圖少字,強烈建議FB 讀者開medium篇文睇
上次「可能係全香港第一篇雞煲新股分析」(http://bit.ly/2OPprqV)大受歡迎,證明讀者鍾意多圖少字。今次繼續,遲早成為一個系列
報紙有報啦,新公司上市(http://bit.ly/2yONISY),業務冇乜特別,分銷(?)紅酒及其他酒。股東特別,大股東陳嘉和,新界鄉紳、新界社團聯會名譽主席
咁,梗係睇招股書啦(http://bit.ly/2OSHqwo)。初步啫。
政治真係唔識,所以陳嘉和我都唔識,講新界鄉紳,我以為係啲爆炸頭花T 恤茶色方型太陽眼鏡嘅友。原來陳生仲後生過我。
又,當我歧視都好,遙距學習我就已經心中打個折。咁呢間「美國管理科技大學」,行內幾出名,你懂的(http://bit.ly/2ySmVFf)。
不過,大佬,而家唔係請分析員嘛。野雞學校咪野雞學校咯,賣紅酒要讀Ivy League咩。野雞,如實披露,冇犯法,好盡責喎。你話亂作哈佛(哈爾濱佛學院?)畢業就話有問題啫(http://bit.ly/2yPOFu6)。
咁當然啦,正如陳婉嫻住半山,新界鄉紳,都係住半山的。唔通你以為住圍村?
咁另外,啲非執董都好大來頭。第一位,曾先生,就係曾鈺成。很靚的CV,冇乜好寫。唯獨係有人奇怪,條友唔係讀數學咩?做乜係文學士學位。答案好簡單:因為當年的港大數學就係文學士。數學係咪科學都係一個幾深嘅問題。
另外呢位,呢排幾出位噃。份CV冇曾鈺成咁靚,冇乜出奇。但,發唔發現冇咁啲嘢?
係啦,邊度讀書嘅呢?曾鈺成有講,葉議員做乜唔講? 華南師範大學唔係好失禮者(應該),點都好過「美國管理科技大學」
________________________________________
業務,其實有乜好寫。留意客戶就呢啲,鍾意杯葛嘅,唔食富臨阿一鮑魚事小,但唔幫襯shitty supper好似有啲難度。五大客戶先佔一成多啲,相當分散。最大嘅都唔夠4%。
利錢等等,望落幾好。但廢話,有邊間公司上市前啲利潤唔好?正如邊個男人呃你上床前唔係聖人?(其實有的,美國而家好興蝕錢上市,蝕得越多好升得越勁添)。一億生意,賺千幾萬,幾好架啦。至少冇得講「柏林仔都搵得多過你間公司」
息方面,上市前係冇派嘅。其實不能一概而論,但感覺總好過上市前借大大舊錢派畀大股東。
上市前借大大舊錢派畀大股東,有咁X?其實都幾常見,可能你都估到,呢期最出名咪安樂工程(1977),鄭若驊老公間嘢。犯唔犯法?都話其實唔罕見。賤唔賤?兩睇。咁公司上市前分紅畀舊股東好合理啫。你話借到一身街數然後上市集資還錢?咁就真係冇人拎支槍迫你買嘅。下次睇清咗招股書先。
其他咩古惑嘢?我道行低又趕住收工,唔多覺。真係要講嘅,舊年公司最大嘅供應商,佔公司探購超過10%嘅,正係大股東本人。又係嗰句,有披露的。合唔合法?我估合法掛,犯法都印在招股書??況且,去到今年已經唔再在榜上,至少招股書咁寫。招股書畀假資料犯法架下。當然用咩人頭之類就另一回事,但冇得講了。
________________________________________
無聊偶拾兩則
第一,呢個「複合年增長率」指「複合年增長率」係咪好白痴?其實唔係。係中文版先有呢啲看似弱智嘅嘢。因為係譯英文版,原文係CAGR,右邊畀返個全寫 Compound annual growth rate。教埋你,扮晒嘢,分析員讀K架,或者卡架,唔好分開四個字母讀。
又,只係我估。因為我根本冇睇過英文版,但估都估到。而同你估嘅唔同,我正常係睇英文招股書嘅。唔係我英文勁,而係好多上市文件啲中譯本都十分惡啃。咁點解我篇篇文都貼中文招股書?就讀者水平咯。都有啲悲。
________________________________________
第二,作為一個白酒愛好者(http://bit.ly/2yR2VTA),驚見香港真係冇人飲白酒?呢度嘅白酒唔係茅台嗰啲,係真係葡萄酒。你見佔銷售少過3%,唔好話少過紅酒少過威士忌少過其他(甜酒汽酒之類)。就連放紅酒嘅業務都不如。定,只係白酒平啲,所以量唔少但佔收入少?
睇返成個行業(預測就算鳩數啦),又好似唔係咁,可能只係呢間公司唔多賣白酒。成個行業,白酒增長仲快過紅酒(後者飽和啦?),仲快過威士忌?不過當然應該冇計你直接在日本買嗰啲。鳩估,香港人個個一年去幾次日本,使撚經你香港舖頭買畀你賺咩。但就唔係個個一年去幾次法國,或智利,或美國。
亦都同你嘅常識符合,白酒係平過紅酒嘅。而不幸地,本人至愛Riesling,德國係不在白酒三大進口國的。定其實係美國嘢多?冇留意。法國都有Riesling,但正如周恩來話齋,中國嘅妓女在台灣,法國嘅Riesling在阿爾薩斯(Alsace),而亞爾薩斯自古(?)以來就係德意志(??)不可分割的神聖領土一部份。
最後,威士忌。當然日本大獲全勝。英國?係英國。蘇格蘭係英國一部份嘛,暫時仲係。台灣似乎仲未成氣侯,雖則Kavalan 本人鍾意。
講多樣,比較三個圖,發唔發現,哈,威士忌仲平過紅酒?又同你常識違背。但睇下個圖。唔係per serving,係每公升計。你唔會飲幾個紅酒杯嘅威士忌掛?所以可比性唔高,反而你話白酒平過紅酒似乎有可比性。雖則我冇研究,其實係咪白酒飲得多啲(凍飲嘛)。
呢個亦係本人常玩嘅gag:樽裝水貴過石油。唔信?你計下數,一桶原油差不多180公升,五六十蚊美金。你買幾多支水先裝得滿?
所以張五常嗰派話頭(小弟正係港大學生),Water and Diamond Paradox,根本偽命題。水同鑽石比,幾多同幾多比先?都唔同單位,點比?
________________________________________
最後問題。抽唔抽得過?你咪撚玩啦,價都未定。即係支酒冇價錢牌你問我買唔買。
水割威士忌英文 在 Claire食旅記事 l 沒有比愛食物更誠實的愛 Facebook 的最佳貼文
精闢。
觀察這幾年餐廳在侍酒專業與餐酒搭配性上確實比以往更來得靈活,選擇性也豐富。
更重要的,期待有想法的廚師越來越多,讓國際看見台灣的價值(食材、風土等等)和長期以來屬於本土獨有的飲食文化底蘊。
台北米其林2019 – 為下一個三星鳴槍開跑!
台北米其林2019公布了,一如它在插旗落腳一個新城市地區時一貫的模式,首版謠言紛飛,極具爭議,製造話題聲量.第二年則是首版的修正版,擴大在地性,確立其地位的正當性,深化其對餐廳廚師與消費者的影響力,藉以延續發燒,持續炒作.
今年除了眾多媒體一致認為這個版本更接地氣,更有在地性以外,我們可以從中解讀米其林透漏的幾個訊息.這些訊息不僅是讓想入榜拿星的業者廚師參考,我認為對思考台灣餐飲文化更有啟發性.
- 台灣料理的多樣性
米其林很精準地呈現了台北庶民小食的多樣風貌,也許還不夠許多人心中的版圖廣遠,但是將必比登和餐盤的名單列出來看,我們熟悉的小吃都在榜上:從潤餅,割包,涼麵,湯圓,燒餅,煎包,滷味,豬肝,小炒… 到滷肉飯,臭豆腐,胡椒餅,鵝肉攤,麻油雞,排骨湯,牛肉麵等,都在雷達掃描區裡.
這些知名小吃多半是一種品項有一兩個代表,只有牛肉麵多家入榜,佔的比例最高,也顯示牛肉麵是台北小吃中發展得最成熟,最精彩,也最多樣化的平民食品.這一點非常符合台北人的飲食習性,也是值得外地觀光客發掘體驗的台北美食之一.
是的,米其林不是只有星星,不是只有昂貴和fine dining,我們平日喜歡的路邊攤,人人都消費得起的夜市小吃更值得我們重視愛惜,維護保存,熱心捧場,這是我們最可貴的生活文化資產.
- 台灣食材的價值
如果只看星級餐廳名單,很容易歸納出一點:與其說米其林重視台北餐飲水準,我認為米其林對台灣食材更為驚艷,希望讓人看到台灣食材的卓越價值.在新進榜的星級餐廳中 – Logy,山海樓,台南擔仔麵,Impromptu by Paul Lee – 或是原本就一星的明福台菜,金蓬萊,Longtail,MUME,不是台菜,就是強調很大比例使用台灣食材.以Logy為例,開幕之初所有的新聞稿都寫到一點:主廚田原諒悟剛到台灣,花了兩個月時間全台尋找食材,就這一點,在媒體行銷上吸引米其林是個相當正確而成功的策略.
兩三星餐廳拿出來看,更是如此,無論是態芮(餐廳的英文Taïrroir名字本身就是台灣+風土之意),RAW(長期標榜經營台灣味),請客樓(中菜),祥雲龍吟(台灣食材創作的日式料理),頤宮等都是以台灣產地食材為尊,特別強調品質特性與新鮮度.
米其林對台北餐飲的整體影響功過如何,暫且不論,但是在鼓勵台灣廚師與餐廳使用在地食材,讓消費者重新看待,重新衡量自己風土物產的價值,這一點是米其林對整個台灣餐飲的重要貢獻.
- 年輕一代主廚的活力創意
從星級名單可以看到的另一點是:台灣年輕廚師的創意與活力.兩三星的餐廳基本上可以分成三組:傳統中台菜,日式料理,西式台灣廚師餐廳.傳統中餐和日本料理在廚師養成制度上有其特殊性與限制,成就一個主廚往往需要花很長的時間.西餐,特別是法式料理在明確有條理的制度中,相對地容易培養挖掘出年輕主廚的才華與天分.
因此在星級名單裡我們看到以西餐年輕主廚是最有衝勁,也最能代表當前年輕人在餐飲業內掀起的一股新生代的活力.
代表人物當然是態芮的何順凱Kai Ho,RAW的黃以倫Alain Huang,MUME的林泉,以及強勢黑馬之姿拿星的Paul Lee.他們共同的特色就是:在法式廚藝制度中學成,旅行各地,見聞廣闊,沒有傳統包袱,手法嚴謹,善用在地食材,強調季節性,鑽研火候的精準度.
所以我們可以看到主廚的個人風格明確,個性鮮明,手法創新,也都不約而同地從傳統的味道做法中吸取養分,作為創作靈感.
台灣新一代的料理在他們手中有了新的詮釋,也出現很多的可能性與未來趨勢,讓人相當期待.
- 職業尊嚴與專業的確立
這一批星級餐廳也重新讓我們看到以前不易看到的專業服務.侍酒師的角色與培養,料理與飲品的搭配熱潮(葡萄酒,清酒,啤酒,威士忌,茶…),專業服務的重視,餐飲職業的尊重… 乃至對於各種養殖/種植達人/職人,各種物產的重新認識,主廚在國際舞台的能見度大增,在國際場合的交流機會變多…
這些,無疑地都是米其林帶給台北,甚至整個台灣餐飲界的豐沛能量,也正風起雲湧地改變台灣餐飲生態.
- 為下一個三星鳴槍開跑
米其林在短短幾個月讓Logy拿到一星,鮨天本一舉拿下兩星,Paul Lee給人的驚奇感更強烈.兩年內讓態芮的何順凱和RAW的黃以倫同時摘下兩星,與歐洲廚師摘星相比,顯然速度超快.
當然,有可能態芮和RAW受到去年一星的鼓勵,經過一年的努力向上,今年更出色.但也有可能兩家本來就有兩星實力,今年只是"名符其實"而已.而Paul Lee延續態芮與RAW的成功模式,凌空而降,強勢出場,讓人刮目相看.難保它明年不會複製態芮和RAW一年拿一星的強速摘星模式.
祥雲龍吟的稗田良平,鮨天本的天本也都神閒氣定,氣場強大的大咖.
所以,台北米其林2019版是不是已經為下一個新三星廚師的誕生鳴槍開跑了?
- 餐飲的核心價值
無論是西餐法餐,日式台式,傳統創意,台北的餐飲風貌經過米其林兩年來的細細描繪,輪廓變得更清晰,台灣飲食的主體性也更鮮明.其他的地區居民也可以藉此思索一下自己所在城市的飲食風貌該是如何,又該如何前進?
米其林星星的耀眼燦爛,正因為包裹著一層虛榮與浮誇.我們知道很多星級餐廳是在財團業主砸錢支持下撐出來的,獨立餐廳少之又少.財團支持這未必不好,一個有天份才華的主廚,原本對餐飲的熱情,對美食的理想,是需要實質條件的支持,但我們也知道理想與熱情很容易被虛榮名氣與商業利益給掩蓋吞噬.餐飲本該是種讓生活更美好的文化底蘊之一,如果淪為一個膚淺的商業遊戲,虛偽的名氣追逐,殊為可惜.
衷心希望餐飲業者回到一個最根本的核心價值:餐廳的本質是什麼?廚師的工作是甚麼?消費客人嘗進嘴裡的每一口食物包含著甚麼?餐廳最終的評判者不該是米其林密探,不該是媒體,不該是食評家,或是打卡網民.餐廳真正的評審應該是每一個付錢消費的客人(當然,奧客不算!).