《在喪屍世界中,我是一個豬肉佬》
平日,我是切豬肉;
今日,我卻斬喪屍!
平日,精算師是上流的;
今日,豬肉佬是一流的!
「我吒!橫批,直切!中間穿插,背刺!」
我的豬肉刀虎虎生風,正所謂庖丁解牛,熟能生巧,
人豬雖有別,但某些生物結構依然相通。
菜市場中,面對喪屍,在無數婦孺前,我挺身而出。
將已經屍化的賣魚勝擊倒後,喪屍大軍全滅,
菜市場總算是守住了。
因為我的戰鬥力,我成為了此地的「頭領」。
我摸摸肚子,看著滿地喪屍殘肢...不禁百般滋味。
想不到在這種亂世,自己反而出人頭地。
人類每日遞減;喪屍每日遞增。
戰鬥的次數愈加頻密,但我的追隨者卻愈來愈多。
因為我從未敗陣,永遠不落下風,以一擋百。
可惜,追隨我的都是弱者,都是些希望被保護的人。
但我不介意,雖我讀書不多,但沒被權力沖昏,只想一直保護他們。
這行人之中,賣菜的阿芬與我相識最久。
我一介豬肉佬,實不敢有甚麼非份之想...
但這一晚,她牽著我這黏糊糊的手,輕靠我的胸前,說:
「辛苦你了。我的英雄。」
我一聽,感動得熱淚長流,緊緊抱著她。
我知道自己被需要著。
說實話,阿芬長相不好,我也又肥又醜又鈍。
但在月光下,這段愛情很美麗。至少我是這樣認為。
夢幻般的生活過了幾個月,屍群沒有減少,但大伙兒開始懂得躲避,
戰鬥減少,眾人也開始「習慣喪屍」。
此時,有些東西開始改變。
同行的人愈多,流言也開始多,更多是衝著我。
罪名無的放矢,說我濫權獨裁等等,
卻不知每天我找食物,做勞動已花去大半天。
我不懂應付,
因為小學之中,老師只教我如何做好人,
卻沒有教我如何防小人。
終於一天,在我倦透睡著後,雙手雙腳被鎖上鐵鏈手扣。
他們作反了,我被當成「罪犯」看待。
在這沒法律的世界,所謂「罪犯」就是被困在房裡,不給飽食。
而作用是甚麼?
當被喪屍圍攻時,「罪犯」會被成人肉盾,讓他們放在前方被喰食。
其他人則爭取時間逃走。
另一方面,當糧食用盡時,「罪犯」就是糧食。
我不明白自己幹了甚麼壞事,但自己的落魄,令大家都笑得開懷,連阿芬的臉也沒帶憐憫之情,只在一旁冷笑。
我想,我的存在就是壞事吧。
在過份弱小的團隊中,過份強大並不是件好事。
他們習慣了喪屍,卻開始不習慣我。
某天,他們被喪屍襲擊,
毫無戰鬥力的他們,請了一個僱傭兵來為他們殿後,
同時,也將我放下,履行「罪犯」的命運,
讓我的身驅被喪屍噬咬,用血為他們劃一條出路。
我雖然餓極難當,雙腳發麻,但還不想白白犧牲,
所以即使被咬,也奮起作戰。
旁邊的僱傭兵先生很強橫,舞動雙鐵尺,
而且他似乎不怕被咬。
數十分鐘後,我倆奇蹟地撃倒屍群。
可惜我已被咬多口,即將屍化。
僱傭兵先生對絕望的我說:
「你很強,也許你會像我一樣,被咬了也不受感染。」
這句話成了我的救命稻草。
之後的十多個小時,
他一直照顧我,為我洗傷口。此時此刻,我無依無靠,自然視他為至親。
這段時間,我也說出自己的經歷,如何帶領群眾、如何被出賣,連與阿芬的故事也一併告知。
我愈說愈急,愈說愈多,因為我知道
「我時間不多了。」
血液的變化告訴我,我不是特別的一個,
我已受感染,生命即將走到盡頭。
先生似乎也察覺到,一直捉著我的手。
眼前的風景開始模糊,我哭著對他說:
「謝謝你,因為一直以來,願意聽我說話的人,其實不多呀。
沒人覺得我重要,就只是一個豬肉佬……
我很怕黑,原來我很多事都怕。
原來我也很怕死。
我有妄想過成為英雄,但原來這兩個字……根本離我很遙遠。」
我漸失去知覺,最後的記憶是咬向他左手,狼吞他血液的一幕。
我屍化了。
良久後,我竟回復了意識。
應該說,我已失去說話能力,滿腦子充滿食慾,行動受本能控制。
可是我保留了思想,我不能表達,但清楚自己的行為。
我成為自己肉體的旁觀者。
根據行動速度,我想自己是「迅捷型」喪屍。
大約是在先生殺我前,被我逃走了,所以才活命至此吧。
同時我發現,屍群中,似乎只有我留有意識。
原來我還是特別的。
屍群們不自覺的向西邊進發。
也許牠們原本也是人類,還記得這句
「一直向西走,越過圍牆,就會一座安全的收容中心」。
幸運地,西邊的確有收容中心;
不幸地,屍群進攻了收容中心。
殘殺、嗜血、破壞,
作為可能唯一有意識的喪屍,
我歇力奪回肉體的控制權,可惜失敗。
作為人類最後希望的收容中心,將被攻陷。
我們攻進了核心地帶,這時我聽到一個實驗員與對講機說:
「我們一直在等,等一個被咬後沒被感染的人類前來,
因為只要找到他,我們就可以製造血清,世界就有救....」
這句說話像雷電一樣,我霎時明白了,
我殘留意識,因為我喝了這位先生的血,
他是這世界真正的英雄。只要他趕到,世界...就....
但再看屍群攻勢,實驗室似乎捱不過10分鐘。
此刻我的情緒升至高點,怒吼一聲:「咿啞!!」
我一爪把前面的屍群腦袋挖穿!
我奪回肉體控制權!擋在實驗室前面!
但屍群成千上萬,我一人又抵得多久?
「不理會了,將十分鐘變二十分鐘也好。」
我的腸子被屍群捏碎。
「唔緊要啦!咩都唔緊要啦!我死唔死都唔緊要啦!」
我右手被劈下。
「我唔特別!我就係一個豬肉佬。不過...我都係一個人類!」
我的雙腳的咬斷。
「好多嘢我都好怕,但呢一刻,我咩都唔怕!老師教過我,好人未必有好報,但做好人,好開心的!」
我的腦袋,已經架在半空上。
先生,請你要快點來。
我還有很多故事,想告訴你。
=================================
紅色的血液滲透了空氣,
實驗室之內,一隻喪屍為人類擋住了屍群。
兩位工作人員看著這個光景……
「你現在,看見了甚麼?」
「一堆屍群?」
「不,我看見了一個英雄。」
「記得嗎?這裡有一個廣播裝置...但之前我們怕聲音會引來屍群,一直沒用...如果那個不受感染的人,真的存在...也許...」
=================================
*呢篇短故衍生自另一篇故事 - 《我被喪屍咬了,但我依然是人類》(https://goo.gl/SvpdwA)
多謝大家支持,令呢個系列有第二篇。睇完呢篇大家都估到,我仲會寫一篇大結局!(如果大家仲想睇)
其實我諗到一個好黑暗嘅結局...不過想問下大家,想結局 光明啲 定 黑暗啲?
#留言話我知呀
#當然你可以話想光明黑暗都睇晒
#應該星期日會寫好
#希望仲有人睇
有時間可以加埋IG!(冇咩嘢睇,但多私人感受)
https://www.instagram.com/cheungson88/
(ID: cheungson88)
同時也有1部Youtube影片,追蹤數超過5萬的網紅黃偉民易經講堂,也在其Youtube影片中提到,20200211 黃偉民易經講堂 失控了! 中共闖了大禍,武漢肺炎失控了。 共產黨這個政權是不怕死人的,大躍進死四千萬人,文革死幾百萬人,唐山大地震一夜死六十萬人,他們的眉頭都不曾皺一下;但今次,從他們的身體語言看到,他們害怕了。 直轄市、一線城市,一個一個的封城,北京、上海、廣州...
「當然你可以話想光明黑暗都睇晒」的推薦目錄:
當然你可以話想光明黑暗都睇晒 在 黃偉民易經講堂 Youtube 的最讚貼文
20200211 黃偉民易經講堂
失控了!
中共闖了大禍,武漢肺炎失控了。
共產黨這個政權是不怕死人的,大躍進死四千萬人,文革死幾百萬人,唐山大地震一夜死六十萬人,他們的眉頭都不曾皺一下;但今次,從他們的身體語言看到,他們害怕了。
直轄市、一線城市,一個一個的封城,北京、上海、廣州、天津、重慶……
那個什麼至高無上的人大會議,三月還敢開嗎?
全世界如臨大敵,但香港,仍然中門大開,假封關,假檢疫,虛應其事。
香港人搶口罩,搶食糧,搶廁紙,人心惶惶,終於明白到,過去大半年,我們抗爭什麼?
真普選為什麼重要?
不是虛無飄渺的民主自由,一個不是香港人選出來的林鄭政府,如何面對天災人禍?如何保境安民?
林鄭的政府,只是配合北京權貴的政策和方便,鄙視香港人的身家性命。
她鄙厭記者,因點為記者報道真相;她憎恨律師,因為他們忠於人人平等的法律;她厭惡前線醫護,因為他們的真話示警。 她要香港和大陸看齊,懲罰社會公義,對付社會良心。
特首受薪,天職是保護香港,但林鄭為香港做了什麼? 她去信國際領事館,投訴各國對港封關;不合理、無根據。
她崇拜的習近平和中共政權,連面對事實的勇氣都沒有。 武漢肺炎就是武漢肺災。
是天災還是人禍,也是武漢肺炎。不面對禍源,解決不了今次災難。病毒無眼,不會見高就拜,見低就踩,所以,中國大陸人人自危。
北京不喜歡人叫今次的瘟疫做「武漢肺炎」,因為有不可告人的秘密。
但病就是病,在武漢出現的非典型肺炎就是武漢肺炎,像其他病症一樣:伊波拉病毒、德國麻疹、日本腦炎…… 這本來就是面對真相的態度,但心中有鬼,自然那裡都是鬼影幢幢。
正名,有崇高的政治意義。
《論語》子路篇章第三章:
子路曰: 衛君待子而為政,子將奚先? 子曰: 必也正名乎! 子路曰: 有是哉!子之迂也。奚其正? 子曰: 野哉由也! 君子於其所不知,蓋闕如也。 名不正則言不順,言不順則事不成,事不成則禮樂不興,禮樂不興則刑罰不中。 刑罰不中則民無所措手足。 故君子名之必可言也,言之必可行也。君子於其言,無所苟而已矣。
孔子周遊列國,在衛國停留的時間最長。 有一天,子路和孔子討論為政的大原則問題。
子路問,假如衛君有意搵老師來主政,第一件事你會做什麼呀!
孔子答他說: 第一件事是要正名。
子路聽了,嚇了一跳! 吓,唔係卦?有是哉!意思是,正名?有咁重要咩?人家說你迂腐,真是無講錯,正不正名,有無咁重要呀!
孔子說正名,是端正名份。不單是一個名字,指的是確定了思想邏輯,價值取向。
一個政權,追求的是什麼?是霸道政治還是王道政治?
是強凌弱,眾暴寡,有權有勢就大晒;還是老有所終,壯有所用,少有所長,大家可以安居樂業?
孔子意思是為政,先把文化思想,價值追求搞清楚。
子路的反應是,文化思想,價值追求這些東西,抽象空洞,有乜好搞呢?
所以孔子罵他: 你這個傢伙真是粗野無知,唔識就唔識,唔好扮識,蓋闕如也。
他說,為政的重心,名不正則言不順,價值目標不清楚,沒有清晰的信念,理論上便講不通。
講不通的政策,連自己都不信,又怎會成功?
沒有文化信念的政權,無法建立社會的核心價值。
沒有核心價值的社會,無法成立一套大家信服的法律和規矩。
沒有一套公平公正的法律和社會禮法,老百姓就無所適從,好似手腳都唔知放在那裡好。
所以,政治領袖的重點,始終是思想領導,文化領導。 信念定了,價值追求定了,行政上才能行得通,人民才能跟隨。
這樣施政,不是空叫口號,邏輯上要站得住腳。
無所苟而已矣,不能隨便說一些,無法實行,什麼「為人民服務」,「階級鬥爭」,「敵我矛盾」之類的政治口號。
這就是中國政治哲學的大原則。
林鄭政府已經無法施政,因為全個政府的目標,都不是為了香港人的福祉。 她將香港推到《周易》第十二卦天地否卦的處境。
政府和市民各走極端,社會閉塞不通,互不溝通。 否之匪人,不利君子貞。 整個政府,都是匪人——只是外表是人形物體,但都不是人。
他們打擊社會的正義力量,有良知,說真話,為香港好的人,都備受打壓。
目前香港正處於否卦第二爻和第三爻的位置。
否卦六二: 包承,小人吉,大人否,亨。
包承,包容承受。
政府沒有盡到保護市民的責任。承受那種缺乏政府保障的局面,申訴無門,只能逆來順受,自求多福。
天災,人禍,施政目標不在港人,社會氣氛急速惡化,世道人心都變了。
這種時勢,小人得利,因為這些匪人,無底線,無原則,不分是非,為生存,為利益,乜都肯制。
所以,在世道不佳時,只有小人吉,張牙無爪;堅持原則的君子,就過得很辛苦,英雄落難,失業、官非,樣樣來臨。
所以爻辭說:小人吉,大人否。
但最後結論是亨的。
因為在這樣的時局,堅持理念,不肯同流合污,雖然否於一時,但做人,守住了原則尊嚴,在一生的高度來看,便是亨。
在否的時代,全是匪人,失意才是最大的亨通。
這便是古人說的:身雖否,道卻亨。 世道沉淪,小人得利,社會變成兩個對立的集團。
小人們見到大人們不識時務,唔懂轉膊,死牛一面頸,不知變通而失意,當然幸災樂禍;大人們又睇唔起那班無原則,無底線,隨波逐流的小人,所以又嚴厲批評。
兩大陣營,各自指摘,爭訟便起。
所以,否卦六二爻變,變成了天水訟卦,社會下滑,小人群大人群自然壁壘分明,互相批評,社會爭訟不斷。
《小象傳》說: 大人否,亨。不亂群也。
大人否得來也亨,因為不亂群也。
大人們和小人們,涇渭分明,無法合流,所以,即使否,也亨通。這是生命價值的大亨通。
否卦六三: 包羞。 否卦六三爻,是泰否兩卦的谷底,整個社會沉淪到深淵,不止經濟民生的惡劣,最可怕是人性的沉淪,全部都是匪人,社會已成人間煉獄。
人人喪盡廉恥,囤積口罩、物資,高價販賣。官員執法不公,大陸客騙入境,騙醫護,騙醫院。
社會上完全沒有保障弱勢的力量,包羞,無論多壞多可恥的事都被包容。
《文言傳》說: 臣弒其君,子弒其父,非一朝一夕之故,其所由來者漸矣,由辨之不早辨也。
社會倫理的敗壞,並非突然變壞的。是逐漸,慢慢的,大家一步一步的接受。漸漸更糟的,像臣弒君,子弒父,咁誇張,都見怪不怪了。
這是統治集團,立壞榜樣,社會已見怪不怪的包容。
中央領導家族貪污一萬億,各級官員貪污弄權便理所當然;新聞記者、維權律師、真話醫生,被捕入獄至死亡,社會大眾接受,誰叫他們多事講真話,慢慢全國人都講大話。病了,對著醫生,在醫院,說病歷,講地址,都說謊。
其所由來者,漸矣,由辨不早辨也。 在否卦第二爻,社會部份人仍有是非之心,所以仍分為小人集團和大人集團在對壘。 當社會跌落否卦第三爻,君子大人都噤聲了,社會一片黑暗,所以羞恥邪惡,統統都被社會包庇,再沒有正面力量和它抗衡了。
因為否卦六三爻變,為天山遯卦,大家放棄了,能跑的,都走了,移民隱居天涯了。 否卦是閉塞不通,政府和百姓不通,最可怕的不通,是資訊不通。
資訊不透明,六三,這個時候,不知道,否,會過的,去到第六爻,就是「傾否」,將整個否的時代推翻,走入天火同人卦,面向世界大同的光明時代。
六三的包羞時期是谷底,歷史上任何黑暗時代都不會長久,推翻了,便是明天的同人大有兩卦,即「同樣是人,大家都有」的大同世界。
一個階段的結束,同時地,也是另一個階段的開始。
周易六十四卦,以乾坤兩卦開始,以既濟未濟兩卦作結。
第六十三卦水火既濟,第六十四卦火水未濟。
乾為天,指的是宇宙天體的一切規律。 是形而上的自然法則。 坤為地,指按這個自然規律形成的具體人間。
天尊地卑,乾坤定矣。 天地既成,人間的一切,就跟自然規律在運轉。
乾坤屯蒙需訟師,比小畜兮履泰否…… 去到第六十三卦既濟,是解決了。
濟,是渡河;既濟,是已經渡了河。解決了。
兩個卦都用狐狸渡河作譬喻,渡了河,即事情搞定了。
一個階段結束,就是下一個階段的開始。
所以,既濟之後是未濟。 古人心意,是完成一個階段,也展開了另一個新階段。生生不息,永不休止。
既濟,是開始了之後的結束。 未濟,是結束了之後的新開始。
我們結束了求學的階段,亦開始了踏進社會的階段。這時才體會到學校裡面的困難,原來是這麼的溫柔。
我們結束了單身的身份,便開始了共同生活的婚姻。愛情是浪漫的,婚姻卻是柴米油鹽。
戀愛是兩個人的事,婚姻後卻多了一倍親戚朋友。女孩子總是幻想,出嫁後,便有張長期飯票;誰知持家後,才是萬事皆憂。
沒有永遠的終結,因為終結正帶來開始。
終結和開始,其實是一體兩面。
中山先生推翻滿清,結束千年帝制;隨即軍閥割據,群雄並起。
北伐成功,中原一統,但中共又開始立足上海。 日寇侵華,逼使國共合作;內鬥稍歇,但又板蕩中原。
日本投降,國民未享半日和平,內戰又起。
中共建政,結束百年動盪;但更大的人禍,亦正式展開。
沒有了亡國的危機,但開始了飢餓和人性的泯滅。
鄧小平七八年挽狂瀾於既倒,毅然反共,一百八十度轉向資本主義,結束了飢餓貧困;但中國人的醜陋卑劣,即湧現世間。
解決了內地的吃飯問題,卻又招來了全球的排華巨浪。
一事既濟,開展了另一事的未濟。
明末才子李漁說,千古興亡,都只不過重覆台上的一場戲,劇情重覆,不外乎,一個男人和一個女人。
非洲第一高峰的雪山上,冰封了一隻野豹的屍體。
這現象違反常識。 動物的足跡,跟著食物走。
冰峰上,只有寒冰,野豹上來追尋什麼? 這引起了美國文豪海明威的興趣,來到非洲,寫下了他半自傳式的名著────The snows of Kilimanjaro.
荷李活後來將它拍成電影,香港譯作《雪山盟》,由格力哥利柏和蘇珊希活主演。
香港人,經歷了這半年的流血抗爭,這次武漢肺炎,大概體會到雪峰上那隻野豹的追求,嚮往野豹的足跡。
與其活得長,不如活得好。