เมื่อคืนดูข่าวครูทำร้ายร่างกายเด็ก
ตอนอ่านข่าวนี่มือสั่น น้ำตาจะไหล😢
.
ตอนเราเองเด็กๆ สมัยประถมเราก็เคยเจอครูไม่ดีเหมือนกัน
มันทำให้เรากลายเป็นคนเก็บกด
กลัวคน ไม่กล้าแสดงออกไปเลย
กว่าจะดีขึ้น คือใช้เวลาหลายปีมากหลังจากย้ายร.ร.แล้ว
และแปลกที่เราก็ไม่ลืมเรื่องเหล่านั้นเลย ยังคงจำได้ดี
.
.
สมัยนั้นยังเด็ก ไม่กล้าบอกแม่
เพราะกลัวแม่ไปว่าครู และกลัวครูโกรธ
และจะโดนบูลลี่หนักกว่าเดิม เลยเก็บเรื่องนี้ไว้คนเดียว
ไม่บอกใครจนเรียนจบป.6จากร.ร.นั้นมาหลายแปี
.
.
▪️เริ่มตั้งแต่ป.1 เราเป็นคนขี้อาย เรียนไม่เก่ง ทำอะไรก็ช้า
ครูประจำชั้นเราเลยเรียกเราว่า “นีรเฉื่อย” (ชื่อจริงเราชื่อ นีรชา)
ทำให้เพื่อนทั้งห้อง ก็เรียกเราตามครูว่า "นีรเฉื่อย"
แม้แต่ครูคนอื่นก็เรียกตาม
ถามว่ารู้สึกอะไรมั้ย
ก็ยังเด็กอยู่ ยังไม่ค่อยเข้าใจ
แต่โทษตัวเองที่เป็นอย่างนั้น ครูถึงเรียกเราอย่างนั้น
แต่มันทำให้เราสูญเสียความมั่นใจโดยที่ไม่รู้ตัว
คิดมาตลอดว่าตัวเองโง่ เป็นคนหัวช้า
.
เวลาเราไม่เข้าใจ. เราจะไม่กล้าถามครูเลย
เพราะกลัว
เวลาถาม ครูอธิบายและเราไม่เข้าใจ
ครูจะหงุดหงิด และว่าว่าทำไมเราไม่เข้าใจ ว่าเราโง่
เราเคยคิดว่า ทำไมเราต้องเกิดมาโง่ด้วย
.
ด้วยเหตุนี้ ทำให้เรากลายเป็นคนขี้กลัว 😔
ไม่กล้าพูดกับใครก่อน ไม่มีความมั่นใจในการพูดกับคนอื่น แม้แต่กับเพื่อน
ทำให้เราไม่มีเพื่อนเลยแม้แต่คนเดียวในช่วง ป.1-ป.4
ไม่มีเพื่อนมาบูลลี่เรานะ
แต่ไม่มีใครเป็นเพื่อนกับเรา
พักเที่ยงก็อยู่คนเดียว
พักเที่ยงไหน มีเพื่อนมาชวนเล่นด้วยจะดีใจมาก
.
ไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนด้วย
เพราะครูมักจะพูดในห้องต่อหน้าเพื่อนๆว่าเราไม่ได้เรื่อง ซึ่งเราก็เงียบๆ ก้มหน้ายอมรับไป ไม่กล้าพูดอะไร
(ตอนนั้นกลัวครูมากๆ
สมัยนั้น เด็กๆมักจะเชื่อครูมากๆ เชื่อยิ่งกว่าแม่อีก
ครูพูดอะไรเชื่อหมด
ถ้าครูชอบใครคนนั้นก็จะมีเพื่อนเยอะ เป็นที่รัก)
.
▪️วิชาไหนที่มีให้จับกลุ่มทำกิจกรรม
เรามักจะถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวเสมอ
นั่งอยู่กลางห้อง เพราะเพื่อนๆจับกลุ่มกันหมดแล้ว
จำได้ว่ามันเศร้ามากๆ
แต่ที่แย่ไปกว่านั้น คือ ครูประจำวิชาก็ไม่สนใจ
ปล่อยให้เรานั่งอยู่คนเดียวทั้งคาบเรียน แทนที่เห็นเรานั่งคนเดียวจะเรียกเราไปเข้ากลุ่ม แต่ก็ปล่อยให้เรานั่งคนเดียว
( ถ้าโตแล้วก็ว่าไปอย่าง ตอนนั้นเราแค่ป.2เอง)
เรานั่งก้มหน้าอยู่คนเดียว1ช.ม.เต็มจนหมดคลาส
เป็นอย่างงี้ทุกครั้ง
(มานั่งคิดดู ก็แปลกนะที่ครูเห็นเรานั่งคนเดียว แต่ไม่คิดจะเอะใจ หรือสนใจอะไรเลย)
ความจริงถ้าเรามีความมั่นใจในตัวเอง
เราควรที่จะเดินไปขอเข้ากลุ่มเพื่อนเอง แต่เราไม่มีความมั่นใจในนั้นเลย
รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแมลงสาบที่ไม่มีใครต้องการ
แม้แต่ครูเองก็มองเราเหมือนอากาศ
ก็โทษตัวเองว่า เราไม่เก่ง ไม่ดีพอ เลยไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนด้วย
เป็นอย่างนี้ตั้งแต่ป.1 ถึงป.6
.
▪️ตอนป.4
มีเหตุการ์ณนึงที่เราจำได้ดีมากๆๆจนถึงทุกวันนี้
เป็นเหตุการณ์ที่ฝังใจมาก
.
ครูให้การบ้านมา ให้ทุกคนไปหาข่าวที่น่าสนใจ
และออกมาอ่านหน้าชั้น
เรากลับบ้านไป ตัดข่าวจากนสพ ไทยรัฐ
คอลัมม์ สาระน่ารู้ เราเลือกข่าว UFO
เพื่อนที่ออกไปพูดก่อนหน้าเรา
ก็ตัดข่าวมาจากคอลัมม์สาระน่ารู้เหมือนกัน
แต่พูดเรื่องจิงโจ้ เพื่อนคนนี้เป็นที่รักของครู เพราะแม่เขามักจะเอาของมาให้ครูเสมอๆ เช่น พวกเครื่งสำอางแพงๆ
(แต่แม่เราไม่เคยเอามาให้ )
เพื่อนคนนั้นได้คะแนนเต็ม
.
พอถึงตาเราออกไปพูดหน้าชั้น
เรา: “วันนี้หนูจะมาพูดเรื่อง UFO”
ครู: หยุด! UFO ย่อมาจากอะไร
เรา: …… (ก้มหน้ามองข่าวที่ตัดมาจากนสพ แต่มันไม่มีเขียนนี่นา ทำไงดี)
ครู: ตอบไม่ได้เหรอ เอาศูนย์ไป
เรา: …… (กลับมานั่งที่โต๊ะ)
ตอนนั้น เราไม่ได้โทษครูเลย
แต่โทษตัวเอง รู้สึกเสียใจ ที่ไม่มีแม้แต่โอกาสจะได้พูดหน้าชั้นแบบเพื่อนๆ และยังโดนเพื่อนๆมองเป็นตัวตลกอีก(ในหัวเรานะ)
สักพักน้ำตามันก็ไหลออกมาจากแก้มช้าๆ
แต่เราอาย ไม่อยากให้เพื่อนเห็น
เลยแอบก้มหน้ามองพื้นร้องไห้แบบไม่มีเสียง
แต่มีเพื่อนเห็น เรายกมือบอกครูว่า “ครูขา นีรชาร้องไห้”
เราอายมาก เพราะปกติ เราเป็นคนไม่ชอบร้องไห้ให้ใครเห็น
พยายามกลั้นน้ำตาสุดๆ
ครูหันมามอง และบอกว่า
“อ๊ะๆ งั้นครูให้ หนึ่งคะแนน จบนะ”
.
เชื่อมั้ย ตอนนั้น เราชา ไม่ได้รู้สึกโกรธครูเลย
แต่รู้สึกอายและแย่กับตัวเอง
ที่เหมือนเราเป็นตัวปัญหา เราไม่ฉลาด
กลับมาบ้าน เราไม่ได้เล่าให้พ่อแม่ฟังเลย
เก็บไว้กับตัวเองตลอดจนเรียนจบ
(ตอนนี้ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เราจะไม่ยอมให้มันจบแบบนี้
เด็กป.4 ใครจะไปรู้ว่า ＵＦＯ ย่อมาจากอะไร
แต่ตอนนี้รู้ละ อยากกลับไปช่วยตัวเองตอนนั้นจริงๆ เพราะตอนนี้เราสตรองแล้ว
ปล. คิดในแง่ดี หลังจากนั้นก็รู้แล้วว่า ＵＦＯ ย่อมาจาก
Unidentified Flying Object 5555)
.
.
กลับมาบ้าน
พ่อแม่ ก็ถามเราทุกครั้งว่า ร.ร. เป็นยังไง
เราไม่อยากให้พ่อแม่เป็นห่วง ก็จะฝืนบอกไปทุกครั้งว่าไม่มีอะไร
(เชื่อมั้ย เราเก็บอาการเก่งมาก เพราะเราคิดมาตลอดว่าปัญหามันอยู่ที่เรา เพราะงั้นเราไม่ควรทำให้คนอื่นเดือดร้อน)
.
เราไม่มีความสุขเลย ไม่อยากไปโรงเรียนเลย
แต่มันเป็นหน้าที่ ก็ต้องไป
ไม่มีmotivation ในชีวิต คิดว่าเราคงเป็นคนที่ไม่ได้เรื่องจนตาย
กลายเป็นคนเก็บกด
เวลามีเรื่องที่ไม่สบายใจ เราก็จะไม่พูด เก็บไว้คนเดียว โทษแต่ตัวเอง
.
🔴ชีวิตเราดีขึ้นโดยที่ไม่ได้คาดคิด
หลังจากที่เราย้ายร.ร.ตอนม.1
ขอบคุณพ่อแม่ที่ให้ย้ายร.ร.
ขอบคุณร.ร.ใหม่ ที่มอบชีวิตใหม่ให้กับเรา
(เหตุผลคือ พ่อไม่อยากให้อยู่ประจำ
เราเลยย้ายจากร.ร.เอกชน ไปร.ร.รัฐบาล)
เราไม่ได้คาดคิดว่าชีวิตหลังย้ายร.ร. มันจะดี
คิดว่าเรียนที่ไหนก็เหมือนกัน
แต่ปรากฎว่ามันดีขึ้นมากๆๆ
เป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตเลย
.
พอได้เจอครู เพื่อนและสิ่งแวดล้อมที่ดี
มันเริ่มทำให้เริ่มมีความมั่นใจและรักในตัวเองมากขึ้น
(มี self-esteem, self-confidence มากขึ้น)
ถึงได้รู้ว่าจริงๆ แล้วไม่ใช่ความผิดเรา และเลิกโทษตัวเอง
(ใช้เวลานานอยู่) หลังจากนั้น พอเราเริ่มโอเค
ถึงเริ่มเล่าให้ที่บ้านฟัง
ไม่ได้บอกนะ ว่าร.ร.หรือครูที่ร.ร. ประถมที่เราเรียนทุกคนไม่ดี
ครูที่ดีๆก็มีค่ะ เป็นร.ร.ดี วิชาการแน่น
แต่เราเองอาจจะบังเอิญเจอครูไม่ดีก็ได้
▪️อีกหนึ่งเหตุการ์ณที่จำได้
เหตุการ์ณนี้ไม่ได้เกิดกับเรา แต่เกิดกับเพื่อนร่วมชั้น
ตอนนั้นป.4
ครูคนนึงตีเพื่อนร่วมชั้นเรา
เพื่อนคนนั้นไปฟ้องพ่อแม่
พ่อแม่เขาเลยมาเอาเรื่องกับครู
และทางร.ร.ตัดสินให้ไล่ครูคนนั้นออก
ก่อนที่ครูคนนั้นจะออก ครูทิ้งบอมไว้ลูกนึง
วันสุดท้ายที่ครูมาสอน
ครูคนนั้น เข้ามาในห้อง
ยืนร้องไห้ด้วยน้ำเสียงโกรธแค้นและ
พูดกับนักเรียนทุกคนในชั้นว่า
"มีเพื่อนของพวกเราคนนึงในนี้
ไปฟ้องผปค.ว่าครูตี ทั้งๆที่ครูทำไปเพราะรักนักเรียน
แต่นักเรียนคนนั้น กลับเอาไปฟ้องแม่ทำให้ครูโดนไล่ออก
คงสมใจนักเรียนคนนั้นแล้ว
วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่ครูจะมาสอน คงสมใจเธอแล้วสินะ"
..... และครูก็พูดชื่อเด็กคนนั้นออกมาทั้งน้ำตา
เพื่อนๆทั้งห้อง หันไปมองเด็กคนนั้น ด้วยสายตาโกรธแค้น ว่าทำไมเธอถึงทำกับครูที่แสนดีคนนั้นได้
(สมัยเด็กๆ ครูจะใหญ่ที่สุดในห้อง ครูพูดอะไร เด็กมักจะเชื่อ)
หลังจากเหตุการณ์ที่ครูทิ้งระเบิดวันสุดท้ายก่อนถูกไล่ออกคือ
ทำให้เพื่อนคนนั้นถูกเพื่อนคนอื่นบูลลี่แทน
พอโตแล้ว มาย้อนคิดดู คือ นี่เป็นการแก้แค้นของครูนี่เอง
เด็กๆอย่างพวกเราก็โดนหลอกใช้เป็นเครื่องมือ
จริงๆ มีอีกหลายเรื่อง ให้เล่าคงยาว
มาย้อนคิดดู
เรายังโชคดีที่หลุดออกจากตรงนั้นมาได้
แต่เด็กที่ไม่ได้ล่ะ
ทุกครั้งที่เห็นข่าวเด็กๆโดนครูทำร้าย
มันทำให้เรานึกถึงเหตุการณ์ตอนเด็กๆทุกครั้ง
หลายคนบอกว่า อยากย้อนเวลากลับไปเป็นเด็กอีก
แต่สำหรับเรา คือ ไม่อยากเลย
เพราะมันไม่มีความสุขเลย
อยากบอกว่า
ครูหลายคน ทำอะไรกับเด็กไว้
คิดว่าเด็กไม่เข้าใจ แต่จริงๆเด็กรู้นะคะ
ถึงตอนนั้นจะยังไม่รู้ แต่พอโตมา ย้อนกลับไปคิด จะรู้แน่นอน
ถ้าไม่ได้รักเด็ก อย่ามาเป็นครูเลยค่ะ
เพราะคุณอาจจะทำลายชีวิตคนๆนึงได้ไม่รู้ตัวเลยก็ได้
108 สาระน่ารู้ 在 ไอเดีย สาระน่ารู้ 100 รายการ ในปี 2023 | สุขภาพ, สุขภาพ ฟิตเนส, ... 的推薦與評價
27 มิ.ย. 2023 - สำรวจบอร์ด "สาระน่ารู้" ของ saranya ซึ่งมีผู้ติดตาม 250 คนบน Pinterest ดูไอเดียเพิ่มเติมเกี่ยวกับ สุขภาพ, สุขภาพ ฟิตเนส, การดูแลสุขภาพ. ... <看更多>