สภาพคนห้าวครับ
ตั้งใจจะไปนอนกางเต้นท์ ได้ไปนอนหมดสภาพอยู่กองโคลนซะงั้น
ก่อนทางขึ้นเจอลุงคนนึงอยู่ทางขึ้นพอดี ผมเลยถามทางลุงซะเลย
ลุงก็บอกทางผมแล้วลุงก็ถามต่อว่า"เองจะไปคนเดียวจริงๆหรอ"
ด้วยความห้าวของผมแน่นอนครับผมตอบลุงว่า "ไปจริงๆครับ"
ลุงบอก "ปกติตรงๆนี้เห็นเขามาเป็นทัวร์เป็นแก้งสิบๆคนเลยนะ"
ใช่ครับ ผมไม่สนใจอยู่แล้ว ด้วยคำที่ว่า "ห้าว"
สภาพในรูปคือสภาพขึ้นไปได้เพียง 20%แค่นั้นเองครับ
ฝนตกทำให้ดินเหนียวกลายเป็นโคลนลื่นๆ
รถก็แบกของเต็มปิ๊บข้างไปเต็มๆเกือบๆ250โล
ขับแล้วล้ม ขับแล้วล้มเป็นสิบๆรอบ เพราะมันลื่น ตัวคนเดียวก็ต้องแบกรถที่ล้มน้ำหนัก 250 โล เป็นสิบๆครั้ง ตอนนั้นพูดได้เต็มปากเลยว่า หมดสภาพเป็นคนละคนกับคนห้าวๆนั้นเลย สุดท้ายยอมถอยกลับลงมาก็ล้มเป็นสิบๆรอบอีกเหมือนกัน หมดแรง หมดทุกอย่าง เต๊นท์ก็ไม่ได้กาง ฝนก็ตก
ขึ้นไปบ่าย2โมง กลับลงมาได้ เกือบๆ2ทุ่ม
20%ที่บอกนั่นคือระยะทางแค่1กิโลเองนะครับ
ใช่ครับ ผมติดอยู่ใน1กิโลนั้น6ชั่วโมง ล้มแล้วล้มอีก
บางครั้งยกรถที่ล้มไม่ไหวต้องนั่งพักสิบกว่านาที
ในความเหนื่อยมีเฮือกนึกในหัวเหมือนคิดขึ้นมาว่า
"ก็นี่ไม่ใช่หรอว่าที่มึงต้องการ"
พอลงมาได้ ผมเห็นร้านค้า เลยไปซื้อน้ำนั่งพักจนหายเหนื่อย
กลับไปย้อนนึกดู ผมนั่งยิ้มขำตัวเอง "ชีวิตกูแม่งโคตรมันเลยวะ"
