#MAMAMOHO
บันทึกเหตุการณ์วันคลอดน้องเรย์ ❤️
ขอเล่าก่อนว่าตั้งแต่นุชรู้ว่าครรภ์นุชปกติดี (ไม่เหมือนตอนริสาที่มีภาวะรกเกาะต่ำ) และกำหนดคลอดคือใกล้กับวันเกิดริสา นุชมีความตั้งใจแน่วแน่มากกว่า “อยากให้ริสากับน้องเรย์เกิดวันเดียวกัน” อันนี้คือ Mission ที่นุชต้องประคองท้องให้ได้ถึงวันที่ 7 พค ซึ่งอายุครรภ์จะอยู่ที่ 40 สัปดาห์ ซึ่งคุณหมอก็ไม่เคยให้ความหวังนุชเลย 5555 แต่มันก็ทำให้นุชพยายามดูแลตัวเองและดูแลท้อง น้องเรย์ให้ดีที่สุดเพื่อจะให้ถึงวันนั้น....
ในวันที่ 28 เมษา เป็นวันที่ไป ultrasound และมอนิเตอร์ครรภ์ เพื่อเช็คดูการบีบตัวของมดลูกและอัตราการเต้นของหัวใจว่าเป็นยังไงบ้าง (จะทำเมื่อตั้งครรภ์ได้ 37 สัปดาห์) ปรากฏว่ามีจังหวะนึงที่มดลูกบีบตัวและการเต้นของหัวใจของน้องตกลงแวบบนึง คุณหมอเลยเช็คดูน้ำคร่ำ สายสะดือ และอื่นๆ ทุกอย่างก็ยังปกติดี แต่คุณหมอขอให้ผ่าก่อนวันที่ 7 พค (ซึ่งนุชดูวันที่ 5 พค ไว้อีกวัน) น่าจะปลอดภัยสุด ตอนนั้นคือน้ำตาร่วง ในใจคิดว่า “มันอีก 2 วันเอง ในเมื่อมันยังโอเคอยู่ ทำยังไงดีๆ” คือตอนนั้นดื้อมาก และเราก็ตั้งใจไว้แล้ว คือเราคิดว่าถ้าน้ำเดิน หรือมีการปวดท้อง หรือเกิดถาวะอะไรขึ้นมา เราก็โอเคผ่าได้เลย แต่อันนี้มันยังโอเคอยู่ นุชงอแงมากกก 5555 จนสุดท้ายเลยบอกหมอว่า ขอมาตรวจอีกรอบบะกัน วันที่ 3 พค ว่ายังโอเคอยู่มั้ยแล้วนุชค่อยตัดสินใจอีกทีว่าจะผ่าวันไหน
พอถึงวันที่ 3 พค นุชมาพบคุณหมออีกครั้ง ตรวจทุกอย่างเหมือนเดิม คราวนี้ทุกอย่างปกติหมด ไม่มีมดลูกบีบตัวแล้ว พร้อมกับตรวจโควิดด้วย คุณหมอเลยบอกว่าถ้าอยากจะผ่าวันที่ 7 พค ก็ได้นะ ดิฉันนี่ดีใจน้ำตาไหล (อีกแล้ว) 555 ตื่นเต้นมากกก แต่คุณหมอก็นังคงเป็นห่วงอยู่ดี นุชเลยเสนอคุณหมอว่า “ถ้างั้นตั้งแต่วันที่ 4 พค ช่วงเย็น นุชจะมานอนที่ รพ เพื่อคอย monitor การบีบตัวของมดลูก และการเต้นหัวใจของน้อง ยังไงซะก็อยู่ใกล้มือคุณหมอแล้ว ขอประคองไปเรื่อยๆและเราอยากพยายามให้ได้เต็มที่ จนวันที่ 4 พค ตอนกลางคืน คุณหมอก็โทรมาบอกว่า มีมดลูกบีบตัวเยอะขึ้นนะ และอัตรการเค้นของหัวใจก็เต้นเร็วแล้ว ยังไงพรุ่งนี้ดูอีกที
เช้าวันที่ 5 พค หลังจาก monitor ไป 2 ชั่วโมง พยาบาลเดินเข้ามาบอกว่า “คุณนุชค้า ต้องเตรียมตัวแล้วนะคะ” นุชคือเหวอไปเลยยย ตกใจมากกกก ว่าต้องไปคลอดตอนนี้เลยหรอ อย่างแรกที่ทำคือ โทรหาพี่ตู่ก่อน ซึ่งตอนนั้นพี่ตู่กำลังจะถ่ายหนังพอดี นุชกลัวมากว่าจะไม่ได้คุยกับพี่ตู่ แต่สุดท้ายพี่ตู่ก็ไจัดการขอที่กองถ่ายมาได้ คุยกันตลอดเวลา ริสาก็ตื่นเต้นมากเราสองคนแม่ลูกกอดกัน อยู่ด้วยกันที่โรงพยาบาล กำลังใจจากเด็กตัวน้อยๆแต่มันมีค่ามหาศาล พอนุชได้สติก็รีบอาบน้ำ แต่งหน้าทำผมเตรียมตัว
เวลา 11.45 พยาบาลเข้ามารับไปห้องคลอด ริสานั่งบนเตียงไปส่งนุชถึงหน้าห้องคลอดเลย นุชเข้าไปกับคุณแม่นุช พร้อมกับคุยกับพี่ตู่ไปด้วย ตอนนั้นทั้งกลัวและตื่นเต้นมากกก เพราะตอนริสานี่สลบไปเลย ไม่เห็นขั้นตอนอะไร แต่ครั้งนี้เหมือยเห็นทุกอย่าง เสมือนว่านี่คือการคลอดลูกครั้งแรกของเรา 555 พยาบาล และทีมหมอทุกคนเป็นทีมเดิมที่ทำคลอดให้ริสา เค้าก็เข้ามาให้กำลังใจ พูดคุยด้วยน่ารักมากๆ และที่พีคอีกเรื่องคือ ระหว่างที่นุชเข้าห้องคลอดนั้นพี่ตู่ต้องเข้าฉากถ่ายหนังพอดี 555 การคุยของเราคือพี่ตู่ก็ต้องแอบถือโทรศัพท์คุยกับนุชด้วย และถ่ายไปด้วย โชคดีที่เป็นฉากเล็กๆ เบาๆ ขอบคุณสำหรับความพยายามของพี่ตู่และไม่ทิ้งหนูน้า....ต่อๆๆๆ ทีนี้มาถึงช่วงเวลาที่นุชกลัวที่สุดคือการบล็อกหลัง ไม่รู้ทำไมถึงกลัวมาก แต่คุณพยาบาลเดินมาบอกนุชว่า “ไม่ต้องกลัวนะคะ เจาะเข็มให้น้ำเกลือเจ็บกว่า” นุชก็ยังไม่เขื่อ จนถึงเวลา คุณหมอกับพยาบาลจับให้ตะแคงข้างและก้มเอาหัวกับเข่าชนกัน พี่ตู่ก็คอยพูดให้กำลังใจอยู่เรื่อยๆ คุณหมอฉีดยาชาให้ก่อน ซึ่งอันนี้เจ็บนิดเดียว และฉีดยาบล็อกหลังต่อ สรุปว่า “ไม่เจ็บอย่างที่คิดจริงๆ เข็มน้ำเกลือเจ็บกว้าจริงด้วย” ผ่านไปไม่ถึง 5 นาที ขาเริ่มชา ขยับไม่ได้ ตอนนั้นรู่สึกอึดอัดมากกก นึกถึงคนที่เป็นอัมภาตเลยว่าเค้าต้องทรมานมากขนาดไหน แล้วพยาบาบก็มาเตรียมหน้าท้องให้พร้อมสำหรับการผ่า เสร็จแล้วก็รอๆรอคุณหมอมา ระหว่างนั้นก็คุยกับพี่ตู่ไปเรื่อยๆ
จนพี่พยาบาลเดินมาบอกคุณหมอมาแล้วนะคะ ใจเรานี่เต้นแรงมากกก คุณแม่ก็นั่งอยู่ข้างๆ แขนข้างซ้ายวัดความดัน แขนขวาถือโทรศัพท์คุย Facetime กับพี่ตู่ตลอด คอยเล่าให้พี่ตู่ฟังว่าตอนนี้รู้สึกยังไง และคุณหมอกำลังทำอะไร พี่ตู่ก็ปลอบตลอดเวลาและหาเรื่องคุยไปเรื่อยๆ จนถึงจังหวะที่คุณหมอกดท้องเพื่อกึงน้องออกมา ตอนนั้นคือรู้สึกเจ็บ และแน่นๆท้องส่วนบน จนหายใจไม่ออก ทำอยู่สัก 2-3 รอบ กลายเป็นกังวลขึ้นมา น้ำตาไหล และคุยกับพี่ตู่ตลอด “ป๊าลูกออกมาแล้วๆๆๆ ป๊าๆๆๆเรียกป๊าด้วยความตื่นเต้น” จนนาทีที่ได้ยินเสียงลูกร้องเท่านั้นแหละ นุชกับพี่ตู่ร้องไห้พร้อมกันทั้งคู่ “ป๊าน้องเรย์มาแล้วๆๆๆๆ ป๊าได้ยินเสียงน้องมั้ย” ณ ตอนนั้นคือมันเป็นช่วงเวลาที่วิเศษมากจริงๆ ความรู้สึกนี้มันหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว มันมีพลังมาก และคนที่กองถ่ายพี่ตู่ต่างก็เฮลั่น แสดงความยินดีกันใหญ่ และตุณหมอก็พาน้องเรย์มาถ่ายรูปด้วยกัน กับพี่ตู่และคุณยาย และคุณหมอก็ฉีดยาให้นุชหลับไป 2 ชั่วโมง เพิ่อพักฟื้น จำได้ว่าก่อนจะหลับหนาวมากกกกก หนาวสั่นมากๆ แบบทรมาน และปวดไหล่ เพราะถือโทรศัพท์เกร็งไว้นาน เลยไม่ค่อยได้หลับ จนกลับไปที่ห้อง ริสาก็ตื่นเต้นมากกก ดีใจมากที่มีมี้กลับมา แต่ริสาก็เข้าใจดีว่านุชยังไม่สามารถลุกหรือขยับได้ ก็ไม่ได้มากวนอะไร
นุชเขียนยาวมากกกกกกเพราะอยากเก็บไว้ให้เราอ่านเองดเวนและอยากแชร์ประสบการณ์การผ่าคลอดของนุชบวกกับการที่สามีอยู่ห่างไกลไม่สามารถมาอยู่ข้างๆได้ ซึ่งเอาจริงๆแล้วมันไม่น่ากลัว และไม่ได้รู้สึกเศร้าเลยแม้แต่นิดเดียวที่พี่ตู่ไม่อยู่ นุชมีกำลังใจเต็มเปี่ยมจากพี่ตู่และริสา และเพื่อนๆ พี่ๆ มีพลังมากกก มากเกินที่จะลุยไปข้างหน้าและทำทุกอย่างให้ดีที่สุด
สุดท้ายนี้นุชขอขอบคุณคุณหมอบุญศรี จันทร์รัชชกูล || โรงพยาบาลสมิติเวช สุขุมวิท ที่ดูแลนุชเป็นอย่างดีตั้งแต่ท้องริสาจนถึงน้องเรย์ ขอบคุณทีมแพทย์และพยาบาลทุกคนด้วยนะคะ. และขอขอบคุณพี่ตู่ สามีที่ถึงแม้เราอยู่ห่างไกลกัน แต่นุชไม่รู้สึกว่าพี่ตู่อยู่ไกลเลย เราคุยกัน ให้กำลังใจกัน เป็นห่วงเป็นใยกัน บอกรักกัน อัพเดทเรื่องราวกันตลอ ขอบคุณที่ดีกับนุชเสมอมาค่ะ ขอบคุณคุณแม่ของนุช ที่มาอยู่กับนุชตั้งแต่ก่อนที่นุชจะคลอด คอยดูแล เรื่องต่างๆให้ จนถึงตอนนี้ก็ยังคอยดูแลน้องเรย์และริสาให้อีก มันยิ่งใหญ่มากเหลือเกิน ขอบคุณมากจริงๆค่ะ ขอบคุณพี่ขิม (ผจก.พี่ตู่) ที่มาอยู่ที่บ้านคอยดูแลนุชอีกคน และที่สำคัญยังเป็นเพื่อนเล่นกับริสา ริสาสนุกมากกก จนลืมแม่ไปเลย 55555 ขอบคุณพี่แป้ง (พี่ข้างบ้าน) ที่คอยมาหากันทุกเย็น และมาหาในวันที่นุชคลอดน้องเรย์พอดี คอยดูแลริสาแทนเวลานุชไม่อยู่ ขอบคุณคุณแม่พี่ตู่ที่คอยหาอาหารการกินมาให้ คอยดูแลนุชอีกคน และขอบคุณทุกคนที่คอยเป็นกำลังใจให้นุชตลอด ขอบคุณมากค่ะ❤️
