HAMBURGER ฉบับที่ 25 ปก แนท-อนิพรณ์ เฉลิมบูรณะวงศ์
มีสัมภาษณ์โอ้ด้านในค่ะ อย่าลืมไปหาจับจองกันนะคะ
ตรวจสอบจุดวางและจุดแจกนิตยสารได้ที่ https://goo.gl/tbZctx
Read online --> อ่านฉบับออนไลน์ได้ฟรีที่ www.hamburger-magazine.com
สมัครสมาชิกรายปี www.godaypoets.com
HAM INTERVIEW: มาริโอ้ เมาเร่อ
HAM:มาริโอ้ เมาเร่อ นี่ดังระดับพระเอกพันล้าน ดังระดับพระเอกเอเชียเลยนะ แต่กับข่าวคราวบันเทิงก็ดูไม่ใช่พระเอกแนวมีข่าวหวือหวาเลย ทุกวันนี้นอกจากงานในวงการ ชีวิตแต่ละวันคุณเอาไปใช้กับเรื่องอะไรบ้าง
MM: “ทุกวันนี้ก็เหมือนเดิม ขับรถโฟล์ก ล้างรถ โดนแม่ด่า พอซื้อรถ แม่ก็ด่า แต่พอพาไปนั่ง แม่ก็จะไม่พูดแล้ว คือไอ้พวกรถเก่า ของเก่า มันทำให้ผมรู้สึกคิดถึงพ่อ เพราะแกเป็นเหมือนกำลังใจของผมไง พอผมทำอะไรกับเรื่องพวกนี้ ซื้อของพวกนี้ ผมก็มักจะคิดถึงเขา ทุกวันนี้มันเหมือนเป็นความฝัน เป็นสิ่งแก้เหนื่อยของผม เพียงแต่ผมไม่ทันได้ให้พ่อมานั่งด้วยกัน ซึ่งความจริงพ่อผมเขานั่งมาหมดแล้วแหละ เพราะมันเป็นรถในยุคเขา แต่วันหนึ่งพอเราได้ขับ ทั้งฟีลลิ่ง การคอนโทรลต่างๆ มันไม่เหมือนรถใหม่ไง ทุกครั้งที่ขับเลยเหมือนเป็นไทม์แมชชีนของผม เหมือนได้ขับรถกับพ่อ แล้วพอเห็นเยอะๆ ซื้อกลับมาบูรณะ ฝึกซ่อม ซ่อมเสร็จแล้วมันก็ภูมิใจ”
HAM: น่าเสียดายนะที่พ่อลูกไม่ได้อยู่ขับรถด้วยกัน
MM:“อืม พ่อน่าจะอยู่ พ่อน่าจะมานั่งเล่น ผมจะได้พาแกซิ่ง แกคงจะมัน (ยิ้ม) บางทีนั่งอยู่กับแม่ แม่ก็บอกว่าถ้าพ่อยังอยู่ พ่อก็คงงงว่าแกซื้ออะไรมาเยอะแยะวะเนี่ย แล้วแต่ละอย่างคือซื้อของที่พ่อเคยใช้มาหมดเลย รถคันนี้พ่อเคยขับ รถคันนี้พ่อเคยคุยให้ฟัง รถคันนี้เลยที่พ่อเคยขับพาสาวเที่ยวตอนหนุ่มๆ ทุกเรื่องพ่อเคยเล่าให้ฟังหมด”
HAM: หมายความว่าทุกคันที่ซื้อคือพ่อเคยเล่าให้ฟัง...
MM: “ใช่ อย่างคันหนึ่งที่ผมซื้อเพราะมันเป็นรถที่พ่อใช้ตอนมาเมืองไทยครั้งแรก ตอนอายุ 25 พ่อมาทำงานที่บริษัทเยอรมัน พ่อเล่าให้ฟังว่าตอนนั้นน้ำในคลองแสนแสบยังใสปิ๊งอยู่เลย มีคนว่ายน้ำด้วยนะ มีคนแปรงฟันด้วย พ่อนั่งเรือมากับปู่ พ่อเล่าละเอียดมาก วันหนึ่งพอมีตังค์ ผมก็เลยไปซื้อรถรุ่นนี้กลับมา มันอาจจะไม่ใช่คันเดียวกันเป๊ะ แต่รุ่นเดียวกัน แม้แต่สีรถ พ่อก็เคยบอกว่าสีอะไร พอซื้อมาแล้วก็ทำสีตามนั้น”
HAM: ที่ซื้อตามพ่อเล่าตอนนี้มีทั้งหมดกี่คัน
MM: “ที่เกี่ยวกับพ่อน่าจะประมาณ 4-5 คันนะครับ แล้วทุกคันเป็นรถโฟล์กหมดเลย อย่างคันแรกที่พ่อเคยบอกให้ซื้อเป็นโฟล์กรุ่นท้ายลาด (Type 3) ทรงมันจะเหมือนรถพอร์ชคนจน ตอนนั้นพ่อชี้ให้ดู แต่โอ้มีเงินอยู่ 170,000 เลยบอกพ่อว่าเราเก็บเงินไว้ไปซื้อโรงงานทำสารส้มดีกว่า พ่อเลยบอกว่า เออ ดีเว้ย คิดดี แต่พอผ่านมาถึงทุกวันนี้กลับเสียดาย ทำไมตอนนั้นไม่ซื้อวะ
“แต่หลังจากนั้นพอเริ่มมีเงินโอ้ก็ไปซื้อรถเต่า พอซื้อรถเต่าคันแรกมาได้ก็ขับอยู่นั่นแหละ ขับอยู่อย่างนั้นทั้งวันเลย ขับไปก็ร้องไห้ไปเพราะคิดถึงพ่อ คิดเสียดายที่พ่อเสียไปก่อน เพราะนี่คือความฝันของผมกับพ่อ บ้านผมไม่ใช่ครอบครัวร่ำรวย เราเป็นครอบครัวทำมาหากิน พ่อทำงานตลอด แม่ผมก็เป็นเวิร์กกิ้งวูแมน แต่วันหนึ่งพอมีเงินซื้อรถมาได้อย่างที่คุยกับพ่อ แต่พ่อดันไม่อยู่ ผมได้แต่พูดกับตัวเองว่า พ่อ ผมทำได้แล้ว
“ผ่านไปสักพัก พอมีตังค์ผมก็กลับไปซื้อโฟล์กรุ่นท้ายลาด (Type 3) คันแรกที่ครั้งหนึ่งแกเคยบอกให้ซื้อ ทำมาเรื่อยๆ จนทุกวันนี้ยังไม่เสร็จเลย ตั้งใจว่าจะทำไปเรื่อยๆ ให้เป็นแบบที่พ่อเคยบอกไว้ว่าตัวนี้จะต้องสีดำ โหลดเตี้ย ล้อหลังต้องแบะ มันถึงจะเท่ มาถึงวันนี้ผมนี่งงเลยนะว่าทำไมพ่อถึงรู้ไปหมดเลยว่าถ้าอยากเท่ต้องทำให้ล้อแบะ (หัวเราะ)” #hamburger25
ตรวจสอบจุดวางและจุดแจกนิตยสารได้ที่ https://goo.gl/tbZctx
อ่านฉบับออนไลน์ได้ฟรีที่ www.hamburger-magazine.com
สมัครสมาชิกรายปี www.godaypoets.com
