關於 what food to buy for someone with covid ，我們在網路上蒐集到這些相關的討論、資訊與評價

วันนี้ขออนุญาตเล่าเรื่องของคนๆ นึงให้เพื่อนๆ อ่านนะคะ : ) ยาวนิดนะ 🧡
.

พี่สาเป็นพี่แม่บ้านที่บังเอิญได้รู้จักกันเมื่อประมาณ 6 ปีที่แล้ว เรารู้จักกันเพราะ 'หมา'

'โชค' เป็นหมาในซอยบ้าน ที่ให้ข้าวทุกวัน มีวันนึงมันหายตัวไป หายไปเป็นอาทิตย์ แล้วไปบังเอิญเจออีกครั้งที่ลานจอดรถห้างใกล้บ้าน สืบทราบมาว่า 'โชค' มามีแฟนสาวที่นี่! และมีแม่บ้านคนนึงคอยให้ข้าวให้น้ำและดูแลหมาสองตัวนี้อยู่
.
แม่บ้านคนนั้นก็คือ 'พี่สา' - แม่บ้านบริษัทนึงในซอยห้างฯ แกเอ็นดูทั้งโชคและแฟนสาว คอยดูแลตลอด วันนึงทางห้างฯ แจ้งมาว่าให้ย้ายหมาออกไปแกก็ยังโชคดีที่เจ้าของบริษัทอนุญาตให้พี่สาพาหมาเข้ามาอยู่ในออฟฟิศได้ เงินเดือนพี่สา 8,000 บาท แต่พอเงินเดือนออก สิ่งแรกที่แกทำก็คือไปซื้ออาหาร ซื้อขนมให้โชคและแฟนสาว แต่หลังที่ได้รู้จักกัน เราก็ขออนุญาตดูแลค่าอาหารหมาๆ ที่พี่สาดูแล หมาตรงหอพัก และระหว่างทางจากหอพักมาที่ทำงาน พี่สาหุงข้าว ต้มไก่ทุกเช้าเพื่อคอยให้ข้าวหมาจรพวกนี้ --
.
จริงๆ ชีวิตพี่สาที่ผ่านมาตั้งแต่รู้จักกัน สิ่งที่ทำให้พี่สาร้องไห้ทุกข์ใจอย่างเดียวคือเรื่องหมาแก แกโดนยามที่ห้างด่า โดนคนดูถูก โดนคนพูดจาไม่ดีเสียๆ หายๆ เพียงเพราะแกให้ข้าวหมา ทั้งๆที่แกจะรอให้หมากินเสร็จทุกครั้งและเก็บกวาดเรียบร้อย
.
มีทีนึง มีคนเอาหมาโตสองตัวมาปล่อยในซอยห้างฯ แกเห็นแกก็คอยให้ข้าว ทำที่บังฝนให้ เอาตัวลงไปผูกไปพัน ราวกับเป็นความรับผิดชอบของตัวเอง แกเมตตาทั้งๆ ที่ก็ไม่รู้จะทำยังงัย แต่ก็เป็นโชคดีที่คราวนั้นเราหาบ้านให้แกได้ เป็นคุณหมอหนุ่มผู้ใจดีจากรพส.เกษตรนั่นเอง
.
หลังจากนั้นไม่นาน พี่สาเป็นมะเร็ง
แกผ่าตัด ทำคีโม ฉายแสง ด้วยสิทธิประกันสังคมจนเหมือนจะหายดีแล้ว ประกอบกับบริษัทที่แกทำจะปิดตัว แกจึงบอกว่าจะกลับไปบ้านที่ต่างจังหวัด
พี่สามีเงินเก็บทั้งชีวิตอยู่ 8หมื่นบาท แกใช้ทั้งหมดในการไปต่อเติมบ้านที่ต่างจังหวัด เพื่อที่จะเอาหมาแกไปอยู่ด้วย
.
พี่สาเป็นคนที่มีชีวิตชีวามาก ถึงจะป่วย จะเจ็บแค่ไหน ก็แค่บ่น ไม่เคยโอดครวญ เหมือนมีโรค ก็รักษาไป - วันๆ คิดแต่เรื่องทำบุญ เรื่องเลี้ยงหมา เรื่องหลาน มีแค่นี้ ขนาดช่วย Covid เราให้หน้ากากผ้าแกไป แกก็เอาส่วนนึงไปถวายพระทั้งๆที่ตอนนั้นหน้ากากก็หายากมากกก - สิ่งเดียวที่แกเป็นห่วงก็คือเรื่องหมา พี่สามีเงินน้อยนะ แต่แกไม่เคยบ่นว่าตัวเองจน เพราะพี่สาขยันและหาอะไรทำตลอดเวลา ไม่เคยขอหรือพึ่งพาใคร ยกเว้นเรื่องหมาที่ยอมให้เราซื้อให้ หรือออกค่ารักษาให้
.
.
เสียดายที่แกกลับมาป่วยอีกรอบ และครั้งนี้ก็หนักมาก
แต่ทุกครั้งที่ไปเยี่ยม ถึงแม้ร่างกายจะทรุดโทรม แต่แววตามีแต่ความสุข มีพลัง มีชีวิตชีวา อธิบายไม่ถูกแต่เป็นแววตาของคนเข้มแข็ง ไม่เคยท้ออะไรในชีวิตเลย -- จนเมื่อเช้าของวันนี้ แกก็จากไปอย่างสงบ อาทิตย์ก่อนยัง vdo call กับแก แกแทบจะไม่มีแรงแล้ว แต่ก็พยายามตอบเวลาคุย พยายามยิ้มตลอด เราก็บอกกับแกเสมอว่า พี่สาไม่มีอะไรต้องห่วงแล้วนะ บุญก็ทำ ทานก็ทำ หนี้ก็ไม่มี - ไมมีอะไรดีไปกว่านี้แล้ว : ) เสียดายอย่างเดียวคือไม่ได้มาอยู่ด้วยกันแบบสบายๆ อย่างที่เคยชวนแกไว้

.
.
Post นี้ถ้าใครอ่านจบก็คือขอบคุณมากนะคะ แค่อยากจะเล่าความพิเศษของชีวิตแม่บ้านตัวเล็กๆ คนนึง ที่เราประทับใจและคิดว่าชีวิตนี้คงไม่เคยลืม และเพื่อเป็นเกียรติแก่พี่สา 🧡 ในชีวิตเราเคยช่วย 'คน' มาหลายคน แต่คนนี้เป็นคนนึงที่เราประทับใจ เพราะพี่สาไม่เคยขอ ไม่เคยเรียกร้อง (ไม่เคยจริงๆ จนแกป่วยหนักโทรมาขอให้ซื้อชักโครกเคลื่อนที่ให้หน่อย ซึ่งดีใจมากที่แกเอ่ยปากขอ) แกไม่เคยนินทาใคร ไม่เคยว่าร้ายใคร ชีวิตมีแต่ให้ มีแต่ช่วยคนอื่น.. ที่สำคัญคือเมตตากับหมาแมวอย่างไม่มีเงื่อนไข
.
.
ตอนนี้คิดแค่ว่า แกเป็นนางฟ้าไปแล้ว : )

ที่สำคัญ พี่สาเป็นคนที่เราคิดได้ว่า
.
“ไม่ต้องรอให้มีมากก็ได้ ถึงจะเริ่มให้”
ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ
Today, let me allow you to tell the story of one person for friends to read:) It's a little long. 🧡
.

Sister Sa is a housewife who accidentally got to know each other about 6 years ago. We know each other because of 'dog'.

' Chok ' is a dog in the house that gives rice every day. One day, he disappeared for a week and then he ran into the mall parking lot near the home. I found out that ' Lucky ' had a girlfriend here! And there's a housewife feeding rice and taking care of these two dogs.
.
That housewife is 'Sister Sa' - a company housewife in the department store. You are so fond of luck and girlfriend. Keeping care all day. The department store told me to move the dog out. You are lucky that the owner of the company allowed Sa to take care of me. The dog comes into the office and gets a salary of Sa 8,000 Baht. But when he pays off, the first thing he does is buy food, buy snacks for luck and girlfriend. But after we know each other, we ask for permission to take care of the dog food that brothers. Dog taking care of the dormitory and on the way from the dormitory to work. Sister Sa cooks chicken boiled rice every morning to keep these stray dog rice --
.
In fact, my life has passed since we knew each other. The only thing that makes me feel miserable is about your dog. You got scolded by the mall. You got insulted by someone who talked about bad things. Just because you gave me dog food, you were waiting for me. The dogs are done eating every time and cleaning up.
.
Once in a while, someone took two big dogs to release them in the mall. You saw them, they were waiting for them to make a rain cover, and tie them down as if they were your responsibility. They were kind. Even if they didn't know what to do, they would do. It's lucky that we found a home for you to be a kind young doctor from the hospital. Agriculture.
.
Shortly after that, Sister Sa had cancer.
You have chemo surgery, you have a chemo, and you will recover from social security rights. Then you will close it. You said you are going to go home to other provinces.
Brother-in-law, money saved his life for 8 thousand Baht. He spent all of them on going to fill up a house in other provinces to take your dog with him.
.
Brother Sa is a very alive person. No matter how sick it is, I complain. I never complain. I have a disease. I have to heal. I think about making merit about dog food. I have only this much. I help Covid. I give you a cloth mask. You take part. I went to offer monks. Even when I was a mask, it's very rare. - the only thing you worried about is about dog, brother, husband, little money. But you never complained that you are poor because you are diligent because you are diligent and don't have anything to do. You never For letting us buy it or pay for treatment.
.
.
Pity that you're back to being sick again and this time is heavy.
But every time I visit, even though my body is dilapidated, my eyes are happy, my power is alive. I can't describe it. But the eyes of a strong man never discouraged anything in life -- Until the morning of the day, I left peacefully. The week before the vdo call with you. I don't have energy, but I try to answer. When I talk, I always smile. I always tell you that I have nothing to worry about. Merit is made, I don't have anything to do with debt. - nothing is better than this:) I only regret that I did As casual together as you asked me.

.
.
This post, if you can read this, I thank you very much. I just want to tell you the specialty of the life of a small housewife that I am impressed with and I think that I will never forget. And in honor of Sister Sa 🧡 in our life, we have helped There are many people, but this one is one I am impressed with because my husband never asked for it. Never asked for it. (Never really, until you are sick. Call me to ask me to buy a mobile toilet. I'm so happy that you say that I don't gossip about anyone. If you are bad, you will have life to help others.. The important thing is to be kind to dogs and cats unconditionally.
.
.
Now only think that you're an angel:)

Most importantly, Sister Sa is someone we can think of.
.
′′ You don't have to wait until you have plenty. You can start giving
Thank you for reading this.Translated

I have been working as a GrabFood deliveryman since I lost all of my arts income due to the current COVID-19 climate.

If I could sum my experience up in a phrase, I would say it has been an experiential ethnography of privilege and empathy.

I have had some bad/heartbreaking experiences. I encountered a migrant worker who asked me to give him some of the food that I was supposed to deliver to a paying customer - the migrant worker had no money to buy lunch because his employer was not paying his wages on time. I received a one out of five star rating for a delayed delivery, because it was raining and when I reached the lobby of the forty-storey high condominum, I had to queue up at the security counter for temperature taking/contact tracing purposes.

But I have also had my share of heartwarming encounters. On my first day of work, a waitress bought me a drink while I was waiting for an order that was taking longer than usual to be prepared (“做这行辛苦了，这杯茶泡给你喝，替你加油!”). A granny who lived in what looked like a rental flat tipped me $5 for a Burger King order that cost slightly more than my tip.

Ever since the 'circuit breaker' measures kicked in on Tuesday, I have seen Safe Distancing Ambassadors and enforcement officers from the various government ministries on the ground discouraging people from gathering/roaming together on the streets - a tough but necessary thing to do given how infectious the coronavirus has proven to be.

At the same time, I am also frustrated by some of the vigilantism/shaming that has been happening on social media - ranging from people loitering in void decks to fellow deliverymen having meals in public. To be able to stay at home (let's not even talk about ordering in) means that you have a certain kind of privilege that not everyone has. For every person who is irresponsibly hanging outside for fun, there is also another person who genuinely does not feel safe to be at home, be it alone or with members of their household - whom they may not be on good terms with.

Stay at home if you can - we need all hands on board to curb the spread of COVID-19. But if you do see someone else not staying at home as often as they should be - rather than admonishing them straightaway, gently check in with them to see if there is anything you can do to help them stay safe in these trying times. Sometimes there are complicated circumstances behind the non-conformative actions that people take, that we can never discern on the surface.

[P.S. Do tip your deliverymen if you can - even a $1 tip is appreciated! It is the only form of income that companies does not, and cannot touch. Delivery earnings across the board have been slowly, but surely reducing for us because of the sudden influx of deliverymen, and the less than proportionate increase in demand for food delivery from consumers.]

[P.P.S. If you are thinking about ordering from your favourite hawker stall, if you can help it, try to dapao/bungkus from them in person rather than through a third-party app, so that the hawker can minimise the commissions that they have to pay for using the third-party app to offer delivery services.]